Superspannend

Van de thriller reeks De Noordzee Moorden van Isa Maron heb ik al veel goeds gehoord. Omdat ik Nederlandse thrillers eigenlijk nooit echt zo spannend vind als die uit Scandinavië of Amerika had ik me er nog niet eerder aan gewaagd. Het eerste deel van deze serie 'Galgenveld' zag ik staan bij een van de mini challenges van Hebban. Dus toen dacht ik, laat ik hem dan toch maar lezen. En wat ben ik blij dat ik dat gedaan heb. Galgenveld is eindelijk een thriller van eigen bodem die ik echt goed vond.

Het verhaal begint al goed met de vondst van een aan een lantaarnpaal hangende man. Daarna gaat het in sneltreinvaart verder. Het is lastig om te stoppen. De drie verschillende invalshoeken verhogen de spanning extra. Het verhaal wordt afwisselend verteld vanuit het perspectief van rechercheur Mertens, Kyra en de moordenaar zelf. Het is wel zo dat vooral Kyra wel wat ongeloofwaardig overkomt. Ze kan bijvoorbeeld zo op de plaatsdelict rondlopen, zonder dat er wat van gezegd wordt. Maar Mertens heeft het ook erg druk met haar eigen gezinsproblemen, die ook meteen het minst interessante aan het verhaal zijn.

Maar er blijft genoeg spanning over. Dit is met name het geval als de moordenaar weer een nieuw slachtoffer heeft voor zijn gruwelijke manier van werken. En af en toe is dat zelfs een beetje misselijkmakend. Daarnaast is er ook een deel schuin gedrukt. Dit is het verhaal van een meisje dat al dagenlang door de Schotse hooglanden zwerft zonder eten en drinken. Het wordt niet helemaal duidelijk waar dit deel in de rest van het verhaal past. Er zijn zeker wel vermoedens. Maar die zullen vast en zeker in de volgende delen van de reeks bevestigd worden. Het is in ieder geval zeker dat ik de rest ook ga lezen, want Galgenveld smaakte naar meer!