Ik ben Pelgrim

"Dat duurt vast heel lang voordat je bij de clue bent." was wat mijn moeder zei toen ze mij met 'Ik ben Pelgrim' op mijn schoot op de bank zag zitten. Ik had pas tien pagina's gelezen van de 704, dus daar moest ik nog achter komen. Uiteindelijk klopt het wel. Het duurt heel lang voor je bij de clue bent...te lang. Ik was een klein beetje verbaasd toen ik het uit had. Verbaasd vanwege de vele ongelofelijk positieve reacties van iedereen. De beste thriller van het jaar zou het zijn. Voor mij persoonlijk is dit boek dat helemaal niet.

Het boek gaat over Pelgrim, een supergeheime agent van een supergeheime Amerikaanse inlichtingendienst. Het is een Jason Bourne achtige figuur met voor iedere opdracht een andere identiteit. In het begin van het boek is Pelgrim aanwezig op een plaats delict. Er is een vrouw vermoord. De dader blijkt een zeer goede voorbereiding te hebben. Alle mogelijke identificatiemogelijkheden zijn letterlijk weggevaagd in zoutzuur. Samen met de recherche gaat Pelgrim op zoek naar de dader.

Vervolgens dacht ik, nu komt het, we gaan op z'n Agatha Christies detective spelen. Maar nee, er wordt eerst een uitstapje gemaakt daar het verleden van Pelgrim. Er volgt een lange inleiding over wie Pelgrim is en wat hij eigenlijk doet. Tussendoor komt 9/11, Bosnië en de Tweede Wereldoorlog nog langs en volgen we het leven van de Saraceen. De Saraceen groeit op in Saoudi Arabië. Zijn vader wordt onthoofd. Daarna besluit hij om zich te bekeren tot de Islam. Hij werkt ook aan een plan om uiteindelijk Amerika aan te vallen.

Ondertussen is Pelgrim op zoek naar de Saraceen. Als top spion is het aan hem om een grote ramp te voorkomen. Hij vertrekt naar Bodrum als FBI agent, omdat daar zich ook de dader van de moord in New York zich op zou houden. Degene blijkt ook achter de dood van een Amerikaan in Turkije te zitten. Samen met de Turkse recherche probeert Pelgrim die moord ook op te lossen. Maar voor hem is het slechts een dekmantel om zich bezig te houden met de Saraceen. Die uiteindelijk toch meer banden heeft met de Turkse recherche dan je zou verwachten.

Laat ik ook even iets positiefs noemen. Ondanks de langzame ik-vorm leest het boek op de een of andere manier toch lekker weg. Op sommige punten is het boek ook spannend, maar zodra er weer een terugblik tussenkomt valt de spanning weer weg. Sommige dingen, zoals het leven van Pelgrim en de uitgebreide levensloop van de Saraceen halen de spanning er ook een beetje uit. Het mag er best in zitten, maar dan wat korter en krachtiger. Ik betrapte mezelf ook af en toe op het feit dat ik me afvroeg wanneer het nu eindelijk eens een keer tot een ontknoping komt.

Maar ik heb het toch wel de volle 704 pagina's volgehouden en het uitgelezen. Misschien hoopte ik nog dat er toch ergens nog wat spanning in zat. Op het einde wordt het wel nog een beetje spannend, maar de weg er naar toe duurt te lang. Er worden teveel details genoemd, die niet nodig zijn om het verhaal te vertellen. De Tweede Wereldoorlog wordt bijvoorbeeld heel kort aangehaald, maar wat daarvan het doel is voor het verhaal is niet helemaal duidelijk. De connectie met 9/11 is dat dan weer wel.

Het boek viel mij dus een beetje tegen. Maar het is zeker geen slecht boek. Daarom worden het ook geen 1 of 2 sterren. Maar ik blijf wel bij drie sterren steken.