Iets te langdradig

Oorsprong begint in het Spaanse Bilbao, waar Robert Langdon te gast is bij een spectaculaire onthulling van kunstenaar en wetenschapper Edmond Kirch. Hij heeft een ontdekking gedaan die de gehele wetenschap volledig op zijn kop zal zetten. Sommige mensen hebben liever niet dat Kirsch deze onthulling wereldkundig maakt. Wie een beetje bekend is met het ouvre van Dan Brown, kan op zijn klompen aanvoelen dat dat niet helemaal gaat volgens plan. Het wordt een grote chaos. Na de onthulling weet Langdon te ontsnappen, uiteraard met een mooie vrouw aan zijn zijde. Dit keer is het Ambra Vidal, de museumdirecteur, die ook nog eens de verloofde van de kroonprins van Spanje blijkt te zijn. Ze krijgen hulp van de door Kirsch gecreëerde AI - assistent Winston.

Barcelona is de volgende bestemming. Hier zal Langdon weer gebruik moeten maken van zijn expertise als symbooldeskundige en raadseloplosser. Langdon en Ambra zijn vastbesloten om het geheim van Kirsch naar buiten te brengen. Brown gebruikt zijn boek weer als een levendige reisgids. De geschiedenis van de  Sagrada Familia en het Casa Mila wordt uitgebreid uit de doeken gedaan en dat haalde op sommige punten wel een beetje de spanning weg. Net als de uitgebreide omschrijving van de vele andere personages die voorkomen. Van de koninklijke PR-medewerkster Monica Martin bijvoorbeeld wordt een uitgebreide opleidingsgeschiedenis gegeven. Leuk om te weten, maar niet relevant voor het verloop van het verhaal.

Wat wel de spanning erin houdt, is de snelle wisseling van verhaallijnen. Dat systeem kende ik al uit de andere boeken van Dan Brown en dat is in Oorsprong niet anders. Je krijgt steeds een ander idee over wie er achter de chaos bij de grote onthulling zit. Heeft de bisschop een dubbele agenda? Wat heeft de koninklijke familie ermee te maken of was het toch allemaal het idee van Admiraal Avila. Iedereen heeft een motief.

Het duurt lang voordat eindelijk de ontknoping nadert. En dan denk je dat je er bijna bent, maar dan ben je er nog niet. Eerst moet je je nog door een compleet wetenschappelijk essay worstelen over de onthulling die Kirsch had willen doen in het begin van het boek. En dat duurde lang, heel lang. Tijdens het lezen, begon er bij mij wel heel langzaam een lichtje te branden over wie er nu echt achter zou kunnen zitten. En als dat dan ook nog eens zo blijkt te zijn, is dat toch nog onverwacht. Dat had ik helemaal niet zien aankomen.

Oorsprong is een stuk langdradiger dan de andere boeken van Dan Brown. Het hele 'waar komen we vandaan en en waar gaan we naartoe verhaal' is op zich een interessant uitgangspunt. Het verhaal is op sommige momenten ook echt spannend, maar de vele uitgebreide (en soms onnodige) uitleg maakt het langdradig. Ondanks dat las ik het wel in rap tempo uit, dat dan weer wel. Het is zeker niet een de beste boeken van Dan Brown, maar het is ook zeker geen tijdsverspilling.