Over de liefde in alle soorten en maten

De liefde komt tot ons in vele soorten en maten. De verschillende gedaantes waarin de liefde zich voordoet en hoe daarbij een allesverzengende passie tot stand komt, heeft Petra Vollinga op een verrassend leuke en speelse wijze beschreven in haar nieuwe roman Hallo liefde.  

Hoewel de titel op het eerste gezicht iets joligs heeft (‘Hallo Jumbo!’), is het vooral een boek dat je graag aan één stuk door wilt lezen. Dat vele lezers dit zullen ervaren, zal niet vreemd zijn: het boek telt maar liefst zes protagonisten en iedereen zal graag van minstens een van die verhaallijnen graag willen weten hoe het afloopt. De hoofdpersonages zijn stuk voor stuk unieke karakters en toch ook heel alledaags. Ze zijn een perfecte afspiegeling van mensen uit onze samenleving, waardoor dit boek zo realistisch overkomt en zo dicht bij je staat. Iedereen kent wel een beminnelijk meisje achter de kassa van de buurtsuper of heeft het gelal van luidruchtige studenten aan zich voorbij horen trekken. Vollinga heeft aldus een greep gedaan uit onze hedendaagse, hectische samenleving en vertelt op ontroerende wijze hoe deze zes personen hunkeren naar de liefde. Gaandeweg het verhaal, raken de levens van deze zes hoofdpersonages bovendien met elkaar verweven. Hierdoor wordt de lezer steeds meer inzichten geboden in de situaties die zich voordoen. Het doet sterk denken aan de film ‘Love Actually’ en haar Nederlandse equivalent ‘Alles is liefde’, twee films waarin uitgebluste stellen zichzelf opnieuw willen uitvinden, liefdesverklaringen zonder gêne worden rondgestrooid en waarin uiteindelijk iedereen op zijn of haar manier een stukje van de drug krijgen toegediend die ‘liefde’ heet.  

Vollinga heeft een prettige en bovenal vlotte schrijfstijl; ze zal zich niet snel verliezen in de kleine details, maar geeft een helder overzicht van de gebeurtenissen die zich in rap tempo na elkaar voltrekken. Dit is – zoals je misschien zou verwachten – geen goedkoop namaakverhaal van de al genoemde films waarmee het veel gelijkenis toont. Het is een veelzijdig boek, waaruit vele verschillende stemmen spreken en waarin iedere generatie zijn licht over het fenomeen liefde werpt. Het enige spijtige waarop je zult terugkomen in je slotsom, is dat het woordenaantal dat besteed is aan ieder personage uiteindelijk niet zo hoog is. Enkele van die hoofdpersonages hebben je zozeer geboeid, dat je graag meer over hen te weten wilt komen. Het is haast als bij een serie waarvan je maanden in de ban geweest bent en waarna angstige gedachten in je hoofd opdoemen als ‘Wanneer komt deel twee?’. Afgezien van het feit dat Vollinga hier hoogstwaarschijnlijk een evenzo boeiend vervolg op kan schrijven, is dit boek op zichzelf al een verademing om te lezen. Precies wat we in deze warme zomermaanden nodig hebben.