De schilderes Eva Marie Magnus die gescheiden leeft van haar man, lijdt samen met haar dochtertje Emma een moeilijk bestaan. Ze hebben het niet breed door het karige inkomen van Eva en kunnen daarom de eindjes maar moeilijk aan elkaar knopen. Geld om eten te kopen was er nauwelijks en ook met haar maandelijkse betalingen stond ze hopeloos achter. Op een dag zag Eva haar jeugdvriendin Marie Durban, die ze al 25 jaar niet meer gezien had, terug. Ze kreeg van haar de kans om op zeer korte tijd een grote som geld te verdienen. Marie verdient namelijk hopen geld als de prostituee ‘Maya’ en ze stelde Eva een partnerschap voor. Eva, gedreven door het geld, ging hier op in. Die eerste avond liep het echter mis. Als toeschouwer in de kast was Eva getuige van Maya’s dood want toen die ruzie kreeg met haar klant drukte hij een kussen op haar hoofd. De moordenaar verliet daarna haastig het huis, niet bewust van het feit dat iemand het hele tafereel had gezien. Eva echter waarschuwde de politie niet omdat ze wilde vermijden dat iedereen op de hoogte zou zijn van haar bedoeling om zich ook te prostitueren. Ze had gelukkig de nummerplaat en het merk van zijn auto gezien en besloot gewoon zelf achter Maya’s moordenaar aan te gaan. Via een list kwam ze in contact met hem (Ze deed namelijk een hoog bod op zijn auto, zijn Opel Manta). De man ging op haar bod in maar toen hij op hun ontmoeting kwaad werd, stak Eva hem uit angst neer met een aantal messteken en gooide hem in de voorbij stromende rivier.
Toen de politie 6 maanden later zijn lijk uit de rivier haalde, vergeleken ze zijn DNA met het mannelijke DNA dat ze gevonden hadden bij Maya. Het probleem is echter dat ze niet overeenkwamen. Inspecteur Konrad Sejer, die het onderzoek zal leiden, stond voor een raadsel. Wie was die man en waarom werd hij vermoord? En wie was nu eigenlijk de echte moordenaar van Maya?

Spanning is absoluut verzekerd, van het begin tot zelfs de allerlaatste bladzijde. Karin Fossum heeft de roman zo opgebouwd, dat het onmogelijk is om al op voorhand een vermoeden te hebben hoe het verhaal zal aflopen. Dat is nu precies wat het allemaal zo spannend maakt. De roman werkte zelfs wat verslavend. Eens begonnen, wordt het moeilijk om op te houden omdat je gewoon telkens nieuwsgierig bent naar wat de volgende bladzijde je zal vertellen. Het blijft je ook verrassen, vooraal wanneer er naar het einde toe een wel heel onverwachte wending komt. Ook prettig bij het lezen, waren de verschillende personages die stuk voor stuk zo levendig voorgesteld worden. Het is opvallend en dat de personages ook allemaal compleet verschillend zijn. De volslanke en zelfzekere Maya staat tegenover de onzekere Eva. Ook het contrast tussen de tengere Eva en haar mollige, rosse dochtertje Emma en ex-man Jostein is opmerkelijk. Hij verliet haar voor een knappe, blonde vrouw, die onmiddellijk ook het tegenovergestelde is van de altijd in het zwart geklede Eva. Emma’s opa, de oude man die vaak alleen en zelfs wat ziekelijk is. Dan is er natuurlijk ook nog Inspecteur Sejer, het hoofdpersonage, die steeds zijn hond Kollberg bij zich heeft. Hij leidt het onderzoek naar de moorden en zorgt voor de uiteindelijke ontknoping