Vanaf de eerste zin laat dit avontuur je niet meer los

In dit boek wordt duidelijk dat een ruimtemissie ook behoorlijk mis kan gaan. Een groep astronauten op Mars komt terecht in een zandstorm die hen dwingt zo snel mogelijk op het ruimteschip te stappen en weg te wezen. Collega-astronaut en botanicus Mark Watney raken ze kwijt in de chaos en alles wijst er op dat Mark het niet overleefd heeft. Ze kunnen niet anders dan hem op Mars achterlaten.
Maar Mark is nog springlevend en wel! Maar voor hoe lang? Het is niet niks: in je eentje zien te overleven op Mars zonder voldoende voorraden, hulpmiddelen en zonder contact met aarde...

Dit is een verhaal waar ik al veel over heb gehoord. Niet enkel over het boek, maar ook over de film die in 2015 verscheen (en die ik overigens nog niet heb gezien, maar héél graag wil zien). Ik wist niet of het echt wat voor mij zou zijn, maar laatst trok het boek toch mijn aandacht. Ik bladerde er wat door heen en de eerste paar zinnen van het boek hebben me behoorlijk nieuwsgierig gemaakt: "Ik ben goed de lul. Dat is mijn weloverwogen mening. Goed de lul."

Zo start dit avontuurlijke en spannende verhaal. Vanuit met name Marks perspectief lezen we wat hij allemaal meemaakt op Mars. We lezen over al zijn moeilijkheden, frustraties, noodsituaties en eenzaamheid, maar ook over de kleine en grotere successen.
Het hele boek door wil je maar blijven lezen om te ontdekken of Mark dit bloedstollende avontuur zal overleven. Je leeft enorm mee met Mark, want het is niet bepaald niks wat hem allemaal overkomt... Oh, wat kon ik me boos maken als een bepaald systeem weer uitviel of oh, wat was ik opgelucht als Mark weer iets gefixt had!

Het boek las een beetje als een non-fictie verhaal, een waargebeurd verhaal. Zo levendig en overtuigend weet Andy Weir te schrijven. Het is duidelijk dat hij weet waar hij het over heeft. Soms sloeg hij wat mij betreft hier een klein beetje in door. Het was nog wel eens een behoorlijk technisch, scheikundig en natuurkundig verhaal. Mark is een echte doe-het-zelver (een soort Bob de Bouwer, maar dan op Mars) met een groot stel hersens en weet van de gekste dingen handige hulpmiddelen te maken. Dit wordt allemaal best wel uitgebreid uitgelegd en voelt hier en daar aan als een infodump. Dit bracht wel eens de vaart uit het verhaal, vandaar de 4 in plaats van 5 sterren.

Aan de andere kant was al deze info - hetzij soms teveel - ook wel interessant. Het stoorde mij niet te veel, want ik kon nog steeds van het verhaal genieten. Ook de humor tussendoor draagt hier zeker aan bij. Mark heeft me echt meerdere keren hardop laten grinniken. Het was super flauwe humor af en toe, maar ik houd er van!

“Yes, of course duct tape works in a near-vacuum. Duct tape works anywhere. Duct tape is magic and should be worshiped.”

“I guess you could call it a "failure", but I prefer the term "learning experience".”

“I started the day with some nothin’ tea. Nothin’ tea is easy to make. First, get some hot water, then add nothin’.”

Ook de Aquaman-quote vond ik geweldig. Ik plaats 'm niet hier (vind 'm wat spoilerig), daarvoor moet je het boek er maar bij pakken ;)