Casino

‘Basejumpers wilden van steeds lagere gebouwen springen, druggebruikers hadden hun leven veil voor een nieuwe cocktail, sommige rijke mensen spendeerden fortuinen aan decadente spelletjes. Straks zou hij de inzet noteren en de kogel laten beslissen wie er binnen vierentwintig uur zou sterven.’ Casino is een beangstigende thriller, uitgegeven door Manteau thriller in 2005, van Pieter Aspe, pseudoniem voor Pierre Aspeslag. Zoals de titel en de cover van het boek al verraden, speelt het verhaal zich grotendeels af in het casino, waar er niet alleen gespeeld wordt met geld maar ook met mensenlevens. Ook hier weet de Brugse schrijver met zijn zestiende boek ons in zijn greep te houden.

In dit boek is de hoofdcommissaris, Pieter Van In, de hoofdpersonage. Hij rookt al heel snel een pak sigaretten en drinkt minstens tien duvels per dag op. Zijn beste vriend, Guido Versavel, is zijn collega en is een homo. Hij wordt daarom dus niet altijd aanvaard door de andere collega’s. De bloedmooie vrouw van Van In, Hannelore Martens, werkt aan zijn zijde mee aan het onderzoek. Ze heeft samen met Van In twee kinderen. In het verhaal worden haar gevoelens en twijfels over de ‘mogelijke’ affaire tussen Van In en Neels goed beschreven, waardoor je je heel snel met haar gaat meeleven.

Alles begint wanneer Hubert Blontrock dronken wordt opgepakt in Blankenberge en de politie vertelt dat er doden zullen vallen afhankelijk van het resultaat van een roulettespel. De dag erna word hij dood aangetroffen in zijn woning. Hoofdcommissaris Van In en zijn beste vriend Versavel staan voor een groot raadsel wanneer er kort erop Merel Deman, die drie dagen ervoor een borstvergroting heeft laten doen, dood wordt aangetroffen op het strand van Blankenberge. Elke dag valt er een ander slachtoffer. Men kan geen link vinden tussen de slachtoffers. De hoofdcommissaris Van In en zijn beste vriend Versavel staan voor een groot raadsel. Van In doet koste wat het kost om de moordenaar te vinden om hem vervolgens achter de tralies te kunnen zetten, maar moet daarvoor zijn naasten in het onwetende laten. Om de zaak te kunnen oplossen moet hij proberen niet verloren te lopen in het gokmilieu en zich niet te laten meeslepen door een spel dat door niemand gewonnen kan worden. Het spel die over leven en dood besliste.

Het verhaal wordt vertelt door een alwetende verteller. Dit geeft je de kans om zoveel mogelijk te weten te komen over de personages en hun rol in het verhaal, maar het creëert ook een zekere afstand waardoor je je minder meeleeft met de personages. Pieter Aspe zorgt voor afwisseling in het verhaal door dialogen tussen personen letterlijk te weergeven. Hierdoor kan je de conversaties goed volgen en lijkt het alsof je naast de personen zelf staat. Zo wordt het makkelijker om mee te leven en mee te denken. Het voelt soms alsof je zelf mee in het verhaal zit om daarna als het ware door de alwetende verteller terug uit het boek getrokken te worden. De personages, hoofdcommissaris Pieter Van In en zijn vrouw Hannelore Martens worden zeer goed uitgewerkt met het gevolg dat je een goede beeld krijgt van hun thuis- en werksituatie. Het onderzoek naar de moorden wordt zeer spannend verteld. Je wordt als lezer op de verkeerde been gezet omdat Aspe de gedachten en de twijfels van de personages uitgebreid beschrijft. Bijvoorbeeld: Wanneer Van In en Carine Neels undercover gaan. Je zit dan letterlijk op het puntje van je stoel je af te vragen of het zou mislopen. Op het einde is de spanning helemaal weg, want het einde van het verhaal wordt in een paar zinnen verteld. Hoewel er een zeer goede spanningsopbouw was doorheen het boek, was er toch geen climax. Het verhaal wordt als het ware als een film voor je ogen afgespeelt, doordat Pieter Aspe de omgevingen, maar ook de slachtoffers en de andere personages zeer goed beschrijft. Zo beschrijft hij de casino zodanig goed dat het lijkt alsof je er zelf bent.

Het boek is zeker en vast aan te raden. Dankzij zijn vlotte schrijfstijl lees je, ondanks de 286 bladzijden, het boek uit als een trein. Doordat het in de chronologische volgorde is geschreven kan je het verhaal gemakkelijk volgen. De beschrijvingen van de personages en de omgeving zijn zo goed dat het verhaal zich als een film voor je ogen afspeelt. Er wordt ook voldoende informatie gegeven over de personages waardoor je niet zijn andere boeken hoeft te lezen om mee te kunnen volgen in het verhaal. Door de spanningsopbouw doorheen het hele verhaal word je als het ware vastgekluisterd aan je boek. In de hoofdpersonage Van In schemert ook een beetje de gewoontes en de karakter van Pieter Aspe door. Bijvoorbeeld: Van In drinkt veel duvels, omdat Aspe van zijn cardioloog dagelijks een duveltje moest drinken. Het zou namelijk goed zijn voor zijn cholesterol. Zo leer je eigenlijk onbewust de schrijver een beetje kennen. Wat het lezen van zijn boeken nog een beetje leuker maakt.