Simpel spannend - boek voor regenachtige dag

Deel 2 van De Noordzeemoorden houdt vanaf de eerste pagina je aandacht vast en trekt je het verhaal binnen. Vlot en helder geschreven - snelle zinnen en korte hoofdstukken - is het geen belemmering als je, zoals ik, deel 1 niet gelezen hebt.
Het hele boek door bleef ik nieuwsgierig naar de uitkomst en vooral ook naar het waarom.
Eigenlijk was het einde wat teleurstellend na de spanning van het boek. Het voelt alsof het een beetje afgeraffeld wordt in een paar pagina’s. Dat geeft het gevoel dat de verhaallijn van de ontvoeringen in dit boek slechts als opvulling dient voor het eigenlijke verhaal van de serie.

Dat er naast de verdwijning van de kinderen nog twee verhaallijnen meelopen is qua lezen niet storend. Hooguit frustrerend omdat er van het deel van ‘Jane’ ontzettend weinig informatie komt en, in tegenstelling tot de andere twee lijnen, zit daar heel weinig vaart in. Dat er in het laatste stukje dan een moment komt waarop je ineens wakker geschud wordt, is net op tijd. In dat laatste stukje kom je erachter, waarom Jane een klein hoekje van dit boek in beslag neemt…

De rode draad in De Noordzeemoorden is de zoektocht van Kyra naar haar verdwenen zus Sarina. Deze bouwt, ondanks of misschien dankzij de geringe informatie, bijna nog meer spanning op. Het is voor mij dan ook het gedeelte wat mijn nieuwsgierigheid prikkelt om uiteindelijk deel 3 ook te gaan lezen.

Al met al een boek waar je prima een regenachtige dag mee kan vullen. Lekker in je leeshoekje met een grote mok thee. Leest lekker weg, geen moeilijk te volgen gedachtekronkels van de schrijfster of de personages, maar fijn licht leesplezier.

Let ook op de kleine vergissing op pagina 198… Waarom krijg je koffie als je thee wilt???