Een leugen vertelt vaak meer over je dan de waarheid.

Een bekend cynisch spreekwoord luidt: "Als je leven geen zin heeft, kun je er ook (g)een punt achter zetten." Of wellicht een punt maken, zodat de zin vanzelf weer ontstaat. Dat laatste moet postbode Andrej gedacht hebben die zichzelf aan het begin van het verhaal niet rekent tot de gelukkigen in de samenleving. Hij houdt zich niet alleen in leven met zijn baan als postbode, maar vergaart op een illegale manier een bescheiden vermogen. Als hij op een dag Josip, de beheerder van de plaatselijke kabelspoorbaan, ontdekt met een maîtresse is dat een uitgelezen mogelijkheid hier enig gewin uit te halen.

Dit betekent niet dat het verhaal hiermee een definitieve plooi heeft gekregen: de schrijver weet het bedrog van de een als boemerang terug te laten keren in het verdere verhaal. Het verhaal vertelt daarmee vooral over diepe verlangens van mensen. Over de wens snel rijk te worden en toe te geven aan zaken die wellicht niet alle even belangrijk zijn in het leven. Het verhaal is daarmee een kenschets van de duistere kant die iedereen bezit en in deze roman wordt uitgebuit.

Niet gek dus at het hele boek tegen het decor van het uitbreken van de Servisch-Kroatische oorlog begin jaren '90 wordt gesitueerd. Immers: niets is duisterder dan oorlog: tussen mensen onderling, maar al helemaal tussen landen.

Aan de andere kant is dit ook een manco aan het luchtig geschreven verhaal: de passages over oorlog zijn een stuk zwaarder dan de belevenissen van beide mannen. De stijl doet daar afbreuk aan het verhaal, want kolderieke oorlogspraat lijkt te wringen als een knellende schoen, maar zwaardere oorlogsverhalen steken af tegen de licht-komische verhaallijn. Ook het einde - een boek in vijf delen is voor een schrijver met een opera-achtergrond uiteraard verdacht - lijkt enigszins gekunsteld en ietwat voorspelbaar.

Het boek zelf heeft daarom niet alleen qua stijl, maar ook op inhoud enkele rafelrandjes. Maar misschien is dat wel juist wat de schrijver ons wil vertellen: iedereen heeft - op zijn minst - rafelrandjes.