Pre-debuut leest als meidenroman

In 1947, een jaar voordat Hella S. Haasse haar literaire debuut maakte met Oeroeg, verscheen Kleren maken de vrouw. Deze roman speelt zich af tegen de achtergrond van de modewereld: hoofdpersoon Reina woont op kamers in Amsterdam en volgt een opleiding modetekenen. Ze is creatief, ambitieus en geëmancipeerd. De lezer volgt Reina een jaar lang, in een cruciale fase van haar leven.

Als Reina door een welgestelde dame op leeftijd in staat gesteld wordt een opleiding te volgen, grijpt ze deze kans met beide handen aan. Ze kan goed tekenen en naaien, dus zoekt ze een opleiding die hier bij aansluit. Samen met haar flatgenootje, enkele medestudenten en familieleden van haar weldoenster, geniet ze van het leven: de jongelui maken uitstapjes, brengen feestdagen samen door en gaan uit. Tussen de bedrijven door werkt ze hard. Reina krijgt een reëler beeld van een carrière in de modewereld en ze denkt na over haar toekomst –niet in de laatste plaats omdat ze een man ontmoet voor wie ze amoureuze gevoelens krijgt.

Het verhaal speelt zich af in een gegoed, artistiek milieu. De taal die Hella Haasse gebruikt in Kleren maken de vrouw, deed mij denken aan meidenromans als Een zomerzotheid en de Joop Terheul-reeks van Cissy van Marxveldt. De avonturen van Reina mogen dan wat minder ‘doldwaas’ zijn, ze worden met vaart en gevoel voor humor beschreven.