Psychologische thriller die blijft nazinderen ...

Nadat Irene per ongeluk een 3-jarig meisje doodgereden heeft is niets nog hetzelfde. Verteerd door schuldgevoel slaagt ze er niet langer in haar leven in handen te nemen en daar kan een taakstraf of psychologische begeleiding niets aan veranderen. Geen enkele straf zal in haar oogpunt immers voldoende zijn. In de hoop dat een andere omgeving soelaas zal brengen besluit het gezin te verhuizen. En dan ontvangt Irene een e-card met de boodschap dat ze op het einde van het jaar zal weten hoe het voelt om een dochtertje te verliezen. Wie zit er achter deze boodschap en in welke mate moet deze au serieux genomen worden ? Naarmate de tijd verstrijkt wordt de angst groter en groter en neemt de paranoia toe. Wie is er eigenlijk nog te vertrouwen en hoe ver kan en mag ze gaan om haar eigen dochter te beschermen ?

Het is eigenlijk moeilijk te geloven dat De onderkant van sneeuw het debuut is van Ilse Ruijters. Dat ze kan schrijven werd al enkele jaren geleden duidelijk toen ze de “IVIO Andries Greinerprijs” won. Deze aanmoedigingsprijs voor Flevolands schrijftalent deed haar beslissen om volledig voor het schrijversvak te gaan, iets wat nu enkel maar kan toegejuicht worden. Haar debuut is meer dan een bevestiging van haar talent.

Op subtiele wijze vertelt ze het verhaal van Irene, waarbij geen enkele emotie uit de weg wordt gegaan. Het schuldgevoel van Irene en de angst om haar dochter staan prominent op de voorgrond zonder ooit echt klef te worden. Onderhuidse spanning en dreiging nemen alsmaar toe. Naarmate er meer en meer personages geïntroduceerd worden, weet ook de lezer niet langer wie er nu “de goede” en “de slechte” is, iets wat nog eens versterkt wordt door de suggestieve schrijfstijl van Ruijters. Een ware psychologische thriller die niet meer loslaat en blijft nazinderen ..