Vergeten liefdesverhaal

Wat een mooi boek! Vanaf de eerste bladzijdes wordt je helemaal meegenomen in het verhaal van Sara. Het boek start met een beschijving hoe Sara, een vrouw op leeftijd met Alzheimer, het verzorgingstehuis waar zij nu woont ervaart. Je wordt deelgenoot gemaakt van de schimmen van haar geheugen: de namen van de verpleegsters waar ze niet meer op kan komen, waar ze is; je ervaart bijna de reddeloosheid van Sara van het niet meer weten. 
Door een gebeurtenis in het verpleeghuis valt ze met haar herinneringen in het verleden en wordt je meegenomen in haar verleden, regelmatig afgewisseld met het heden. Het is een prachtig liefdesverhaal welke zich afspeelt in de staart van de oorlog van 1940-1945. De invalshoek van 2 jong volwassenen die worden meegenomen in de verbittering en haat van hun ouders vind ik een hele mooie.
Vanaf dat moment kon ik ook niet meer stoppen met lezen, ik wilde weten hoe het afliep. En ondanks dat ik ergens wel wist hoe het af zou lopen, was het toch een heel mooi en ontroerend einde!

Het boek is vlot en makkelijk geschreven en heeft wat mij betreft ook de goede lengte. De beschrijvingen van plaatsen en situaties dragen bij aan de leesbaarheid van het verhaal maar zijn zeker niet te uitgebreid.  
Ik zou het boek aan iedereen die houdt van een mooi liefdesverhaal zeker aanbevelen!