Flame in the Mist: Robin Hood met Ninja's

Recensie voor Verhalenwijs

Flame in the Mist is een combinatie is van Robin Hood, Mulan, ninja’s met in de hoofdrol een feministe in de maak. Dat alles met een vleugje magie erbij.

Hattori Mariko is onderweg naar haar toekomstige man als haar hele leven verandert. Ze is toch al verbolgen over haar aanstaande huwelijk met de zoon van de keizer en na een aanval op haar karavaan besluit ze het recht in eigen handen te nemen. Ze denkt dat haar pad duidelijk is, maar gaandeweg blijkt niets te zijn zoals het is.

Flame in the Mist is op zichzelf niet een heel origineel verhaal, maar de setting van het verhaal, de actie, de opbouw en de personages maken dat het verhaal leuk is om te lezen.

Dit eerste deel is heel duidelijk een aanloop naar de rest van de serie, met een langzame start en opbouw van de wereld: het historische Japan. Het gevolg is dat het een tijdje duurt voordat het verhaal echt ergens heen gaat. Het einde van het verhaal is daardoor gehaast en springt van de ene scene naar de andere en is geen vloeiend geheel meer. Het verhaal mist daarom ook een climax. Het is meer een abrupt einde waarbij de lezer zich afvraagt wat er nu is gebeurd.

Een ander obstakel voor mij en de reden dat dit boek op drie sterren is geëindigd, is de schrijfstijl. Renee Ahdieh probeert heel hard om de wijsheid en cultuur van het oude Japan weer te geven. Dit gebeurt door een veelvoud aan wijze gezegdes. Ook wordt er regelmatig gegooid met termen en uiteenzettingen waardoor dialoog met regelmaat gefragmenteerd is en ongeloofwaardig.

Mariko heeft als personage een moeilijke weg gekozen. Ze is een sterk vrouwelijk personage dat haar eigen weg kiest, maar ze maakt het zichzelf niet altijd makkelijk. Ze is wel heel erg slim, sluw en berekenend en bereid om te doen wat ze moet doen om haar doel te bereiken en dat is bewonderingswaardig.

Gaandeweg raakt ze verwikkelt in een romance met een van de leden van de Black Clan. Het is vanaf het begin duidelijk door de spanning tussen de twee, maar de ontwikkeling is subtiel en vooral een opbouw voor de rest van de serie. Gelukkig is er tot nu toe geen sprake van een driehoeksverhouding.

In een volgend boek hoop ik wel op meer diepgang in de personages rondom Mariko te zien. Tot nu toe waren ze vooral vulling met af en toe een pagina hier en daar, maar als lezer leer je ze niet kennen.