Lekker ontspannen

Dit boek maakt deel uit van een trilogie. Je kunt de boeken in principe apart lezen, want elk boek gaat over ander personages. Maar ik raad je aan om ze op volgorde te lezen. Ik heb dat namelijk niet gedaan. Ik heb eerst deel 3 gelezen en daarna pas deel 2. Ik dacht namelijk dat het allemaal losse delen waren. Achteraf vond ik dit best wel jammer, want de personages uit de voorgaande boeken komen weer terug in de vervolgdelen.

Lola Nolan’s grootste angst komt uit. De Bell-tweeling Calliope, haar voormalige beste vriendin, en Cricket, haar eerste liefde en haar eerste gebroken hart, komen weer naast haar te wonen, net nu ze gelukkig. Ze heeft een bijbaantje bij de bioscoop met leuke collega’s, een beste vriendin Lindsey en een stoer, maar lief vriendje Max. Lola heeft het gevoel dat haar hele wereld op de kop komt te staan. Kan ze gewoon vrienden met Calliope en Cricket zijn of is de pijn van het verleden nog te veel?

Door de verschijnen van de tweeling komt er niet alleen een pijn uit het verleden weer vrij, maar ook de twijfel wie ze zelf eigenlijk is.
Een lekker ontspannen boek vol liefde, problemen, vriendschappen en mode.

Dit boek vond ik persoonlijk minder dan het eerste en derde deel van de serie. Vooral het eerste deel heeft veel indruk op mij gemaakt. Daarom vind ik het ook zo geweldig dat Anna en St. Clair in dit deel weer terug kwamen. Nu wel op een geheel andere manier dan in het eerste deel. In dit boek zijn ze bij-personages. Jammer genoeg. Ik zou het totaal niet erg vinden om nog een verhaal over hun te lezen. Lola heeft minder indruk op mij gemaakt. Ik voelde op de een of andere manier minder met haar mee dan met Anna en Isla. Ik denk dat dat te maken heeft met dat ik zelf meer op Anna en Isla lijk qua persoonlijkheid, waardoor ik sneller met hen mee voel dan met Lola. Het hele boek draait om de situatie tussen Lola en Cricket en daar zit, denk ik, ook een probleem, die ik heb met Lola heb. Ze heeft een probleem met Cricket en iedereen weet wat de oplossing is en zij zelf ook, maar dat wil ze niet toegeven. Het hele boek denkt ze: “Ik heb een probleem.”, maar dan doe je daar toch iets mee. Pas tegen het einde doet ze dat. Wat ik wel leuk vind aan Lola is haar creatieve kant. Ze gelooft niet in kleding, maar in kostuums. Ze maakt haar eigen kleding. Elke dag heeft ze weer een geheel andere outfit aan. De ene nog gekker dan de ander. Ik ben zelf een beelddenker, dus ik zie al haar outfits voor. Dat vind ik eigenlijk ook een van de mooie dingen aan lezen. Je kunt een geheel nieuwe wereld voor jezelf verzinnen. Het heeft ook best wel wat lef om elke dag in een kostuum te dragen, want mensen zullen altijd een mening over je hebben. Je valt op deze manier heel erg op, maar daar geeft Lola helemaal niks om en dat respecteer ik wel weer aan haar.

Het boek kent heel veel verschillende soorten liefde. Het maakt je duidelijk dat liefde niet iets moeilijks hoort te zijn. Liefde is makkelijk als je de juiste persoon gevonden. Het maakt dan niet uit of het om een jongen of een meisje gaat. Zo is Lola opgevoed door twee vaders, die heel veel van haar houden, maar ook van elkaar. Het enige wat dan nog uitmaakt is dat je om elkaar geeft, dat de liefde echt is. Zoals ze in het boek zeggen je imperfecties zijn voor de ene persoon een probleem, maar voor een ander persoon maken ze je perfect voor hem of haar.

Het boek is een beetje voorspelbaar, maar dat verwacht jij eigenlijk bij dit soort boeken. Het gaat niet om de spanning of het avontuur in het boek, maar om de gevoelens die de personages voor elkaar voelen en de reis naar deze gevoelens toe. Het draait er om dat het je een gelukkig en verliefd gevoel geeft, terwijl je het leest.

Het is jammer dat je in de boek zo weinig te lezen krijgt over de liefde tussen de twee juiste personen in dit boek.