Wat een verhaal!

Wat een verhaal! Hoe twee ogenschijnlijk totaal losstaande verhalen feilloos in elkaar blijken te passen. De Muze, het tweede boek van Jessie Burton na het succesvolle debuut ‘Het huis aan de Gouden Bocht’. Burton heeft zich voor dit verhaal laten inspireren door een schilderij van Goya genaamd Santa Justa en Santa Rufina die in het beroemde Prado hangt.

De eerste verhaallijn verteld het verhaal van Odelle Bastien in de zestiger jaren. Odelle is een jonge talentvolle vrouw die vijf jaar geleden per schip vanuit Trinidad naar Engeland was gekomen. Ondanks dat ze cum laude afgestudeerd is in Engelse literatuur lukt het maar moeilijk om een baan te vinden en al helemaal om een baan op niveau te vinden. Maar dan heeft ze succes en ontmoet ze Marjorie Quick, een mysterieuze vrouw die haar talent opmerkt en stimuleert. Intussen ontmoet ze op de bruiloft van haar beste vriendin Cynthia Lawrie Scott, een jonge man die een bijzonder schilderij heeft geërfd van zijn moeder. Het schilderij van Rufina en de leeuw speelt een belangrijke rol in het boek.

De tweede verhaallijn speelt zich af in de jaren 30 op het Spaanse platteland waar een welgesteld Engels gezin met vader Harold, een kunsthandelaar, moeder Sarah en dochter Olive Schloss, zich tijdelijk gevestigd heeft. Isaac en Teresa Robles, broer en zus, bieden zich aan om voor hun in het huishouden te komen werken. Hieruit ontstaan bijzondere relaties en vriendschappen. In Spanje ontpopt Olive zich tot een begaafde schilderes en vindt ze haar inspiratie, maar ze heeft de tijd niet mee. In die tijd konden vrouwen onmogelijk goede kunstenaars zijn. Toch volgt ze haar passie en blijft ze schilderen.

Ik heb getwijfeld tussen 4 en 5 sterren, als ik halve sterren mocht uitdelen had ik het een 4,5 gegeven. Het boek zit prachtig in elkaar, door de twee verhaallijnen blijft het verhaal tot het einde een tikkeltje mysterieus en blijft het je nieuwsgierigheid prikkelen waardoor je blijft lezen.