Heilig boontje

Ludo Mueller, kortweg Mueller genoemd in het boek, is een man van middelbare leeftijd die als ambtenaar op het ministerie werkt waar hij in opdracht van de staatssecretaris teksten en antwoorden op Kamervragen schrijft. Hij is niet bijster gelukkig getrouwd met een juriste en heeft twee kinderen, Iris van 6 en Jonas van 3. De huwelijkse trouw neemt hij niet zo nauw, maar hij vindt dan ook prima dat zijn vrouw het ook buiten de deur zoekt. Hij raakt daar zelfs op een wat vreemde manier wat opgewonden van. De manier waarop dit beschreven is en de mate waarin daar moet je van houden. Wat mij betreft was dit af en toe net iets teveel aanwezig.

Alles in zijn leven moet met een bepaalde orde en regelmaat gedaan worden en emoties worden rationeel benaderd en behandeld. Het is een vrij egocentrische en sarcastische man die over alles nadenkt. Er staan dan ook een flink aantal mooie zinnen in dit boek zoals: “Vrijheden krijg je niet, die neem je” en “De absurde gedachte dat hij dit werk niet hoeft te doen, dat hij geen enkel werk hoeft te doen, dat elke keuze mogelijk is als je bereid bent de gevolgen te accepteren”. Het boek staat bol van het cynisme en geeft je een flinke dosis politiek mee. Hierdoor was het wel af en toe wat taai.

Je bent getuige van het langzaam kantelen van zijn leven. Alles wat altijd zo veilig en vertrouwd was, zijn vreugdeloze huwelijk, zijn baan, lijkt hem uit zijn handen te glippen. Net als je denkt dat alles misgaat gloort er weer een sprankje hoop.