Verbijsterend en ongelofelijk spannend

Een welgesteld gezin wordt overvallen. Hierbij komt de dader te overlijden. Primaire reactie: de politie bellen. Man des huizes Werner wil dit echter te alle tijde voorkomen, het mediacircus wat zou ontstaan is alleen maar slecht voor de zaken van zijn restaurantketen en ook de kinderen zou het niets goed doen. Op slinkse wijze ontdoet het echtpaar zich van het lijk. Opgeruimd staat netjes, zou je zeggen. Helen, de vrouw in het verhaal, kan hier echter maar moeilijk mee leven.

Aan de andere kant staat Ralf. Op jonge leeftijd is hij onterecht gestraft voor een roof op zijn middelbare school en dit heeft zijn vertrouwen in mensen, zijn ouders en de politie in het bijzonder, ernstig aangetast. Sindsdien is zijn motto: als je ergens voor gepakt wordt, kun je het ook maar beter gedaan hebben. Met dit in zijn achterhoofd helpt hij zijn ‘vriend’ Brian met het plegen van een overval. Als Brian daarna van de aardbodem verdwenen is gaat hij op onderzoek, waarbij hij dingen te weten komt die gruwelijker zijn dan een mens kan verzinnen.


Dat zou je ten minste denken. Toch is het Esther Verhoef gelukt om deze verhaallijn op te zetten, een verhaallijn die je fantasie voorbij gaat. Het boek doet de naam ‘thriller’ meer dan eer aan. Ondanks de gebeurtenissen die het daglicht niet kunnen verdragen, doet het boek heel realistisch aan. Zoals bij meer boeken in dit genre word je er pijnlijk mee geconfronteerd dat er maar één iemand iets geks in zijn hoofd hoeft te halen, of het verhaal zou zomaar waarheid kunnen worden.

De sterke karakters die Verhoef heeft neergezet dragen ook in belangrijke mate bij aan dit gevoel. Het zijn mensen zoals je er honderden kent, een gezin wat draait zoals het er in bijna alle gezinnen aan toe gaat. Boven alles zijn de gevoelens van de personages uitzonderlijk goed weergegeven. Het gevoel wat je hebt als paniek toeslaat, het gevoel van flauwvallen, het gevoel van onheil of onrecht: de beschrijvingen zijn ontzettend treffend.

Aan het einde heb ik een dubbel gevoel over gehouden. Aan de ene kant zijn alle losse eindjes weggewerkt zonder voor de lezer uit te spellen wat er met iedereen gebeurd is: er is voldoende ruimte voor je eigen fantasie. Wel vond ik dat het einde een stuk minder geloofwaardig was en misschien zelfs wat simpel. Alles zat mee in de plannen van de personages en de karakters gedroegen zich heel anders dan ze de rest van het boek hadden gedaan. De uiteindelijke afronding van het verhaal was echter weer ongekend slim gevonden, ik moest even nadenken wat er bedoeld werd maar toen het kwartje viel had ik me geen beter einde kunnen voorstellen.

Lieve mama is de daverende opvolger van Verhoefs ‘De Kraamhulp’. Zonder in herhaling te vallen zet ze weer een bloedstollende thriller neer die je letterlijk in één ruk uitleest. Vanaf de eerste pagina word je gegrepen en door de korte hoofdstukje met veel gebeurtenissen en cliffhangers, vlieg je door het boek heen. Absoluut lezen!