Een wat simpel geschreven boek tegen een mooi decor

Toen ik vorig jaar zomer voor het eerst over Darius De grote Is Niet Oké hoorde, had ik zo mijn twijfels. Ik wilde eerst even afwachten wat de recensies zoal zeiden voor ik besloot of ik het boek zou lezen of niet. Alle recensies waren zeer positief, dus het boek belandde in mijn Kindle app.

Over het boek
Darius de Grote is niet oké is een ontroerende young adult-roman over vriendschap tegen het decor van de betoverende Iraanse stad Yazd Coming of age-verhaal Darius reist met zijn familie af naar Yazd, de woonplaats van zijn ernstig zieke Iraanse opa. Hij is bang moeilijk te kunnen aarden in een land waar hij eigenlijk niets mee heeft, en voelt zich buitengesloten te midden van zijn familie. Hij is het wel gewend – door zijn depressie heeft hij nooit het gevoel gehad ergens makkelijk in te passen. Totdat Darius Sohrab ontmoet. Door Sohrab voelt hij zich beter over wie hij is en begint hij zich steeds meer verbonden te voelen met zijn moederland. Betoverend Iran Darius de Grote is niet oké is een ontroerend coming of age-verhaal over vriendschap tegen het decor van de betoverende Iraanse stad Yazd. De roman werd door Publishers Weekly uitgeroepen tot een van de beste young adult-boeken van 2018.

Verwachtingen
Doordat ik zoveel positieve geluiden hoorde over Darius De Grote Is Niet Oké waren mijn verwachtingen erg hoog. Helaas werden deze verwachtingen tijdens het lezen niet waargemaakt, bijstellen was beter geweest.

Het verhaal
Het verhaal is niet spectaculair, maar oké. We volgen Darius die leidt aan een klinische vorm van depressie en die te maken heeft met een afkeurende vader. Daarnaast wordt hij veel gepest op school. Hij weet niet goed waar hij thuishoort, in Amerika of in Iran. Gaandeweg het verhaal ontdek je als lezer Darius zijn echte zelf, samen met hemzelf.

Mijn voornaamste punt van teleurstelling en kritiek is dat het verhaal te simplistisch is neergezet. Dit geldt zowel voor de verhaallijn als voor de schrijfstijl. De zinnen zijn vaak kort waardoor het verhaal makkelijk te lezen is, wat dan wel weer positief is. Dit is erg fijn als je bijvoorbeeld niet veel tijd hebt. Echter is de schrijfstijl dusdanig simpel dat dit boek niet echt thuishoort in het young adult genre. Ik vind het beter passen bij de wat oudere jeugd, waar we in het Nederlands helaas geen apart genre voor hebben. Dit is middle-grade in het Engels en mijns inziens past dit boek daar veel beter dan bij de 15+ boeken.

Doordat de schrijfstijl zo jeugdig aanvoelde terwijl ik een young adult boek had verwacht irriteerde me dit behoorlijk. Soms raakte ik verveeld tijdens het lezen en dat is nooit goed. Ik wenste soms vurig dat ik het boek uit had. Door deze simpele schrijfstijl miste ik iedere connectie met Darius of een van de andere personages in dit boek. Dit doet af aan het leesplezier en dat is zonde. Zeker van de verhaallijn met belangrijke thema's die zoveel beter uitgewerkt had kunnen worden. Er gebeurt heel veel in Darius De Grote Is Niet Oké, maar tegelijkertijd gebeurt er heel weinig. De gebeurtenissen zijn te gehaast en niet goed uitgediept, waardoor het voelt alsof Adib Khorram van alles en nog wat per se in die ongeveer 300 bladzijden wilde proppen, wat eigenlijk niet kan.

Over het algemeen vond ik Darius De Grote Is Niet Oké geen slecht boek om te lezen. Ik heb me dan ook vermaakt. Het verhaal was oké, niet spectaculair. De schrijfstijl irriteerde mij dusdanig dat ik soms wenste dat ik het al uit had. Voor mijn gevoel was het te kinderlijk en past dit boek beter bij de jeugd- dan bij de young adult boeken. Darius De Grote Is Niet Oké is mijns inziens een boek dat als young adult boek waarschijnlijk snel in de vergetelheid zou raken, wat zonde zou zijn. Een aanbeveling om dit te voorkomen is het boek te marketen voor 12+, want die leeftijdsgroep zou dit boek makkelijk aankunnen.