Een goed leesbare non-fictie met humor

Ik schrijf niet snel een recensie over een biografie of non-fictie boek, maar deze keer ga ik dat wel even doen. Waarom? Nou, heel simpel. Ik ken de schrijver. Hij was mijn scriptiebegeleider bij mijn scriptie over het opzetten van een internationaal platform voor inclusief theater maken. Maar goed, dat ter zijden. Ik kende het verhaal dus van zijn dochter Hannah. Gedeeltelijk. Want op kantoor werd regelmatig over haar gesproken. Ten tijden van het dagboek schreef ik namelijk mijn scriptie, dus ik herkende heel veel van de inhoud. Een huis voor Hannah is een boek geschreven in dagboekvorm en dat leest heel vlot weg. Het is ook niet zo dik, ik had het binnen anderhalf uur uit. Het is geschreven op de typische Beer manier, ik kan het hem zo horen zeggen. Lastig uit te leggen. Waarschijnlijk ook omdat ik hem dus ken. Dit verhaal is een voorbeeld waarbij grootschalige zorg instellingen dus niet werken. Gelukkig heeft Hannah nu een huis gevonden waar ze zich thuis voelt!r