Maar je bent niet zoals zij

Ver weg in het zuiden wordt een blauwe pinguïn geboren. Alle andere pinguïns in de kolonie zijn zwart, geen wonder dat hij opvalt. Er wordt zelfs aan getwijfeld of hij wel een echte pinguïn is. Hoe goed hij ook zijn best doet om een echte pinguïn te zijn, hij blijft blauw en daarmee dus anders!  

Het lied van de Blauwe Pinguïn is een sfeervol prentenboek voor peuters en kleuters. Het hele boek ademt de sfeer van kou, ijs en sneeuw door de vele tinten blauw en wit die Horáček in zijn illustraties gebruikt. Je waant je tussen de pinguïns op de Zuidpool.  

De Blauwe Pinguïn voelt zich alleen en zondert zich af. Hij droomt van een Witte Walvis die hem komt redden van zijn eenzaamheid. Hij zingt een lied voor de Witte Walvis, maar die laat zich niet zien. Zijn gezang trekt wel de aandacht van een andere kleine pinguïn. Hij leert de kleine zwarte pinguïn zijn lied en ze worden dikke vrienden. Maar na een tijdje wil de Blauwe Pinguïn weleens een ander lied zingen. Het lied betovert de andere pinguïns, die nu ineens allemaal willen zingen. Maar dan opeens duikt de Witte Walvis op en zegt: ‘Ik hoorde mijn lied en ben meteen gekomen.’ Het kan een beetje verwarrend zijn op welk liedje Walvis nu is afgekomen. Het eerste lied was toch immers voor hem bedoeld? Ondanks dit schoonheidsfoutje blijft het een mooi prentenboek over eenzaamheid en vriendschap. En natuurlijk wordt pinguïn uiteindelijk opgenomen in de groep en wordt zijn gezang gewaardeerd.  

Petr Horáček heeft zijn bekendheid in Nederland verworven met het prentenboek Kleine Muis zoekt een huis, het prentenboek van het jaar 2010. Sindsdien publiceerden verschillende Nederlandse uitgevers zijn prentenboeken, waarvan Gekke Geppie Gans en Pieter de Papegaaiduiker de bekendste zijn. Horáček (1974, Praag) woont en werkt in Engeland.  

Overigens bestaan blauwe pinguïns wel degelijk!