Geluksvogel

Mijn opa is een boom is een ontroerend prentenboek over de relatie tussen een jongetje en zijn opa. Een opa die groot en sterk is, alles weet over vogels en lacht om zijn eigen grappen. Maar dat vindt het jongetje juist leuk. Ze hebben veel plezier samen, totdat opa echt lijkt wortel te schieten. Hij komt niet meer van zijn stoel en praat ook niet meer.

“Weet je nog?”
Zijn hoofd knikt ja, maar zijn ogen zeggen nee.
Mijn opa zit vol angst en zwarte gaten.
Van zijn tenen tot zijn kruin.

Kim Crabeels en Ingrid Godon – beide afkomstig uit Vlaanderen – maakten samen een prachtig prentenboek, verstild en poëtisch. Misschien niet zo toegankelijk, maar des te gevoeliger. De robuuste, ietwat grove illustraties in wasco, krijt en roller zijn in harmonie met de tekst. Zoals de pagina waar het jongetje zijn opa met zijn gieter water geeft. “Je moet meer drinken”, zeg ik. “Als je niet drinkt ga je dood.”

Nergens wordt het verhaal sentimenteel. Het jongetje volgt het proces van achteruitgang bij zijn dementerende opa. Hij vindt een oplossing voor opa’s angsten: een vogel vliegt via het oor opa’s hoofd in. “Daar vult hij alle zwarte gaten met veertjes en mos.”

“Weet jij, opa, zeg ik, “welk vogeltje dat was?”
Ik wacht het antwoord niet eens af.
“Een geluksvogel, net als ik, met een opa als jij."

Kim Crabeels schrijft prentenboeken en verhalen voor oudere kinderen. Zij was tien jaar lang docente Nederlands en Duits op een middelbare school. Zij combineert haar werk als kinderboekenschrijfster met copywriting. Daarnaast geeft zij lezingen en workshops over kinder- en jeugdliteratuur, kamishibai (vertelkastje) en kunst voor kinderen. Zo staat ze toch nog vaak voor de klas en blijft ze contact met haar lezerspubliek houden.  

Ingrid Godon maakt al ruim twintig jaar omslagen en prentenboeken. Bekend zijn de boekjes over Nellie en Cezar, die ook regelmatig op televisie te zien zijn. Haar werk is al meerdere malen bekroond, onder andere met een Vlag en Wimpel van de Penseeljury in 2014 voor Dit is Oele.