Verdrietig maar eerlijk prentenboek

Wanneer iemand in de omgeving van een jong kind ernstig ziek wordt is het van belang om aan het proces, de emoties en de gebeurtenissen woorden te geven, die aansluiten bij de leeftijd. Iedereen die dit heeft meegemaakt weet dat dat erg lastig is. Bij een progressieve spierziekte als ALS (amyotrofisch lateraal sclerose) lijkt dat bijna een onmogelijke opgave. Het is dan ook heel plezierig dat dit boek er is.  

In Wat Als…? De avonturen van Pinkie spelen de schapen op de boerderij van boer Teun en boerin Toos onbezorgd op het erf. Ze halen veel kattenkwaad uit, en als de boerin appeltaart heeft gebakken kunnen ze de verleiding niet weerstaan. Als Jantje, de oudste van het stel, op een dag zonder aanleiding uitglijdt lijkt er nog niet echt iets aan de hand, maar als hij ook nog eens heel raar gaat praten en steeds vaker valt, gaan de alarmbellen af en nemen de boer en de boerin hem mee naar de dokter. Bij thuiskomst proberen ze aan de andere schapen uit te leggen wat Jantje mankeert: ‘Jantje is ziek, heel erg ziek. Hij heeft iets aan zijn spieren. Die kunnen nooit meer beter worden. Over een tijdje zal Jantje niet meer kunnen lopen, eten of zelfs praten.’ Pinkie kan het niet geloven en wordt boos. Maar in de loop van de tijd gaat Jantje steeds verder achteruit. De schaapjes blijven bij Jantje in de buurt en zorgen voor hem. Ze weten dat hij op een dag niet meer wakker wordt en ze praten met elkaar over waar Jantje dan naartoe gaat. Het woord dood of overlijden komt in het boek niet voor, maar het is duidelijk dat Jantje er niet meer is, wanneer de boer en boerin zonder hem terugkomen van de dokter. Een foto van een ondeugende Jantje, die snoept van de gepikte appeltaart dient om de herinnering aan hem vast te houden.  

In eenvoudige taal, zonder opsmuk krijgt het verhaal vorm. Het is een verdrietig maar tegelijkertijd eerlijk prentenboek, met ruimte voor een grapje zo nu en dan. Dit maakt het geschikt voor kinderen vanaf vijf jaar.  

De illustraties in collagetechniek passen heel goed bij de sfeer van het verhaal. Met eenvoudige pennenstreken worden de emoties van de dieren weergegeven. Een appelboom in vier seizoenen geven het verstrijken van de tijd aan.  

De auteur Anton Minkels werkt als consulent bij MEE, een organisatie die mensen met een beperking ondersteunt. De illustraties zijn gemaakt door zijn zus Carina van Pinxten. Achterin het boek vindt de lezer meer informatie over de ziekte ALS en wordt er verwezen naar patiëntenverenigingen. Meer informatie is hier te vinden.