"Je zou hier maar toe in staat zijn"

De zeventienjarige Lucille en haar zusje Wren staan er opeens alleen voor. De vader van hen is met de noorderzon vertrokken en de moeder moet er even tussenuit om dit allemaal te verwerken. Maar dan volgt zij het zelfde spoor als haar man en vertrekt zij dus ook plotseling.
Omdat de rekeningen alleen maar hoger worden moet Lucille een baantje nemen.
Niemand mag er achter komen hoe het er thuis aan toegaat en dat de ouders er niet voor hen zijn, om ze te verzorgen. Dat levert moeilijke situaties op omdat de buren en familieleden allemaal vragen hebben. Als zij er achter zouden komen en dan waarschijnlijk hulp gaan zoeken, zal de kans groot zijn dat haar zusje Wren van haar weg wordt gehaald en dat mag niet gebeuren.
Van overmaat tot ramp wordt Lucille verliefd. Niet op zomaar iemand, nee, op de broer van haar beste vriendin!

Ik kon erg goed meeleven met de hoofdpersoon, omdat ik het helemaal eens was met de beslissingen van Lucille en ik goed kon begrijpen waarom ze ervoor koos. Verder vond ik het einde erg mooi, misschien zelfs een beetje hoopvol. Bij sommige verhalen stoor ik me aan open eindes, maar in dit geval was het naar mijn mening precies goed zo.