Geen echte thriller

Dagboek van mijn verdwijning is mijn eerste ervaring met Camilla Grebe. Ze heeft het verhaal geschreven vanuit verschillende perspectieven. De cover sprak me gelijk aan, en was ook nieuwsgierig naar hoe het thema dementie verwerkt zou zijn in een thriller.
Malin is politie-inspecteur, en komt oorspronkelijk uit Omberg. Toen zij een tiener was, heeft zij een skelet ontdekt in het bos. Nu wordt deze case opnieuw geopend en doordat ze de plaatselijke bevolking kent, neemt zij plaats in het onderzoeksteam.
Hanne, een profiler, wordt samen met haar man Peter ingeschakeld voor het onderzoek, maar dan blijken ze samen vermist te zijn. Hanne wordt een tijdje later volledig gedesoriënteerd en uitgedroogd teruggevonden. Daarna wordt pas bekend bij haar collega’s dat zij lijdt aan dementie. Peter blijft nog steeds vermist, en doordat Hanne zich niets kan herinneren, bemoeilijkt dit de zaak.
Jake, een tiener uit Omberg vindt het dagboek van Hanne, waarin zij alles noteerde om niet te vergeten. Omdat hij in het geheim vrouwenkleding aantrekt, en deze kleding aanhad toen Hanne uit het bos kwam, durft hij niet naar de politie te stappen. Hij begint in het dagboek te lezen, en komt zo veel te weten over zijn dorpsgenoten.
Omberg is een afgelegen dorpje, waar jaren geleden een asielzoekerscentrum is geweest, wat niet in goede aarde is gevallen bij de dorpsbewoners. De fabriek waar velen werkten is gesloten, waardoor er veel werkeloosheid is.
Dan wordt er wederom een lichaam van een vrouw gevonden, op dezelfde plaats als het skelet jaren terug. Zou er een verband zijn? En waarom is Peter nog steeds vermist? Zullen ze hem nog levend terugvinden?
Camilla Grebe heeft diverse actuele thema’s in het verhaal weten te verwerken. Dit is naar mijn mening iets te veel van het goede, alsof ze niet kon kiezen. Ze heeft alles wel verweven tot een verhaal. Haar schrijfstijl is prettig. Gedurende het verhaal vlakt de spanning wat af, waardoor het langzamer leest. Tegen de ontknoping wordt de schrijfstijl weer wat vlotter, waardoor de vaart er weer meer in komt.
Uiteindelijk had ik meer verwacht van het boek.