Sterrenstof, herkenbaar voor iedereen!

Daphne Deckers schrijft in dit essay over het moederschap. Ze schrijft over alle fases van het moeder-zijn, maar het gaat voornamelijk over het omgaan met puber-kinderen en het afscheid nemen van uitvliegende kinderen. Dit alles is overgoten met een sausje van spiritualiteit, maar zeker niet zweverig! Het is een dun boekje, 63 bladzijden slechts, en het is in een wip uit.

Als moeder van twee jonge kinderen (2 en 4 jaar) wist ik van tevoren niet zo goed wat ik ervan moest verwachten. Ik wist dat het boekje voornamelijk zou gaan over pubers en het lege-nest-syndroom, dat is voor nu nog een ‘ver van mijn bed show’. Ik had niet gedacht dat ik het uiteindelijk zou omschrijven als ‘herkenbaar’. Toch doe ik dat. Hoewel ik zelf geen pubers in huis heb, kan ik mij nog levendig voor de geest halen hoe het was om zelf 16 jaar te zijn. En een moeder te hebben.

“Mijn ouders zeiden vroeger ook ‘koiboi’ in plaats van cowboy, iets wat ik als tiener hoogst provinciaal vond. En nu ben ik zelf aan de beurt.”

Het boekje geeft mij een stukje voorbereiding op wat nog komen gaat, en een stukje bezinning over mijn eigen puberteit. En dan met name: wat heeft dat voor mijn moeder betekend. Ik voel de behoefte om het boekje aan mijn moeder te geven, en eens ‘na te kletsen’ over die tijd. Met een kop thee erbij.

Terug naar het boekje zelf. Ik ben van mening dat het prima past binnen de ‘maand van de spiritualiteit 2018’, waarvoor het is uitgebracht.

“In de kraakheldere berglucht keek ik naar het flonkeren van de sterren. Zo ver weg, en toch zo dichtbij. En opeens dacht ik: als ieder mens gemaakt is van sterrenstof, waarom zou dan uitgerekend dít ‘stofje’ aan ons zijn toebedeeld?”

Naast de heldere werkelijkheid die Daphne heel direct verwoordt, is er ook ruimte voor een stukje filosofie her en der. Mooi en helder. Een fijn boekje voor tussendoor, maar ik merk dat het iets in me heeft losgemaakt. Het heeft me aan het denken gezet. Ik geef 4 ****.