Gelaagd verhaal dat in balans is!

In de tragische eindes van Boris Bastarache volgt de lezer het leven van Boris. Hij is de ik-persoon, wat maakt dat de lezer een heel directe kijk op zijn wereld krijgt. Waar in andere verhalen de hoeveelheid uitleg over hoe een hoofdpersoon naar een situatie kijkt of waarom hij een bepaalde keuze maakt, als informatiedump overkomt, heeft het in dit boek een functie en daardoor niet dat effect. Als lezer vat je juist sympathie op voor Boris, omdat je zijn gedachtegang volledig kunt volgen én de logica meekrijgt achter zijn keuzes.

Boris laat zich in dit verhaal in allerlei situaties manoeuvreren (in zijn ogen overkomen deze hem), terwijl hij ondertussen zelf ook andere mensen probeert te dwingen in wat hij wil. Daar is hij een meester in. Projectie en tegenprojectie. Wat al die tegenpolen in gedrag betreft, is Koen Strobbe geslaagd een gelaagd verhaal neer te zetten, dat in balans is.

De uitgever heeft dit boek geclassificeerd als literaire thriller, een classificatie die graag meegegeven wordt aan boeken. In dit geval een terechte classificatie. Als je eens in de huid van een psychopaat wilt kruipen, en op een subtiele manier wilt beleven waarom hij eigenlijk het slachtoffer is van zijn slachtoffers, pak dan dit boek op. Als je een gelaagd verhaal wilt lezen, goed en vlot geschreven, met voldoende spanning om te willen weten hoe het af zal lopen, pak dan ook dit boek op.