Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Een vleugje symboliek in een verhaal dat feiten en fictie met elkaar mengt.

Liane Baltus 24 maart 2018 Auteur
Alice Hoffman baseert haar verhaal ‘De verbintenis van tegenpolen’ op een waargebeurde geschiedenis. Hoofdpersoon is Rachel Manzana Pomié, moeder van de impressionistische schilder Camille Pissaro. Rachel woont op het eiland Saint-Thomas, begin negentiende eeuw. Ze is niet de baas over haar leven. Ze wordt uitgehuwelijkt aan een weduwnaar met drie kinderen om de zaak van haar vader te redden. Nadat haar man overlijdt, neemt Rachel het heft van haar leven in eigen hand.

De verbintenis van tegenpolen is opgezet rondom tegenpolen in personages en onderwerpen: keuzevrijheid, religie, liefde, trouw, familieverhoudingen, discriminatie, het laatste zowel in ras als in geloof als in gender.

De personages zijn goed uitgewerkt en komen tot leven. Rachel die zich van eigengereid ontwikkelt tot een vrouw met een harde kern, iets waar ze zich achter verschuilt omdat haar moeder dat ook was. Camille die de wereld in kleur beleeft en daarmee afwijkend is van de norm. Zijn visie op schilderen wordt helder en zijn schilderijen gaan voor de lezers echt leven. Frédéric die meteen zijn keuze voor Rachel maakt en daaraan vasthoudt, wat het ook brengt, maar ook personages met een kleinere rol zijn goed ontwikkeld, zoals Madame Halevy die essentieel is voor het verhaalverloop en zich met het verhaal mee ontwikkelt. En dan natuurlijk Jestine en haar geroofde dochter Lydia. Voor Jestine had ik bewondering. Je dochter zou maar gestolen worden. En toch bleef zij geloofwaardig. Het deed me een beetje denken aan de opera Madame Butterfly, waarin een Amerikaanse officier zijn zoon komt halen, en zijn Japanse 'vrouw' zelfmoord pleegt als ze haar kind aan hem afstaat.

Het is een vol en gelaagd verhaal, met mooie uitgewerkte symboliek met vogels en vallende bladeren, in een tropische broeierige sfeer. Mensen die van romans houden zoals Isabel Allende ze schrijft zou ik dit verhaal aanraden. Ik zou het ook aanraden aan mensen die van Carlos Ruiz Zafón houden. Een vleugje symboliek in een verhaal dat feiten en fictie met elkaar mengt. Een mooie familiegeschiedenis deels in een exotisch oord en deels in romantisch Parijs.

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Liane Baltus

Gesponsord

Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.