Iemand moet altijd het gelag betalen

Noorwegen in het jaar 1880. Het dorp Butangen ligt in een donker, afgelegen dal. Astrid Hekne is een jonge vrouw, oudste dochter van een verarmde voorname boerenfamilie. Ze is slim en droomt van een leven dat uit meer bestaat dan trouwen, kinderen krijgen en het land bewerken. De geschiedenis van haar familie is nauw verweven met de legendarische ‘Zusterklokken’ die in de kerk van Butangen hangen. Ze zijn ooit geschonken door een rouwende voorvader ter nagedachtenis van zijn overleden Siamese tweeling. De verarming van haar familie ligt aan deze schenking ten grondslag.

De nieuwe dominee Kai Schweigaard heeft ambitie. De kerk moet plaatsmaken voor een nieuwe, eentje waar de hele parochie in past en die warmer en moderner is. Astrid kom in opstand tegen de afbraak van de kerk. Haar vastberadenheid wankelt als er liefde in het spel is.

Lars Mytting heeft een gelaagde roman geschreven. Trefzeker weet hij het leven in het dorp in de 19e eeuw te schetsen. Het leven is koud, hard en vol armoede. Als lezer voel je de kou die vanuit de tenen opkruipt wanneer de kerkgangers midden in de winter in de houten kerk zitten, waarin het sneeuwt. Je voelt de spanning die ontstaat tussen Astrid, Kai en ook tussen Astrid en Gerhard, degene die de kerk komt tekenen en laat afbreken om hem elders weer op te bouwen.

Mytting weet zijn personages goed en geloofwaardig uit te werken, ieder met een eigen stem en doel. Onontkoombaar doet het leven kleine en grote dingen met hen. Het hout van de kerk speelt een nadrukkelijke rol in het verhaal, wat gezien de eerdere boeken over hout niet heel verrassend is. Toch neemt het nergens de overhand. Het hout van de kerk voegt juist veel symboliek toe en laat een geschiedenis zien van bijgeloof en magie.

Ook de legende van de Siamese tweeling Hekne en de zusterklokken weven een magische sfeer in het verhaal. ‘Jij zult wijd rennen en ik zal nauw rennen, en als het weefsel geweven is zullen wij samen terugkeren.’ Latere generaties weten niet wat Gunhild – de ene helft van de tweeling – ermee bedoeld heeft. Samen met de inscriptie op de Zusterklokken en de herhaling van de woorden in het laatste deel van het verhaal, doet het uitkijken naar het vervolg op dit boek, wat het eerste deel van een trilogie is.