Hoop doet leven

Miklós, een Hongaarse overlevende van Bergen-Belsen, komt aan in een vluchtelingenkamp in Zweden. Ondanks dat hij hoort dat hij nog maar enkele maanden te leven heeft, wil hij een vrouw zoeken om mee te trouwen. Hij stuurt 117 vrouwen die afkomstig zijn uit hetzelfde gebied als hij en die ook het kamp overleefd hebben, een brief. Lili schrijft hem terug en uit die briefwisseling ontluikt de liefde tussen Miklós en Lili.

Mooi aan het verhaal is dat de auteur Péter Gárdos het verhaal van zijn ouders vertelt. Zij hebben elkaar werkelijk op deze manier ontmoet, wat hij vertaald heeft naar een fictieve roman.
Op een mooie manier laat Gárdos zien hoe de briefwisseling tussen Miklós en Lili tot stand komt, en wat voor tegenslagen ze moeten overwinnen voordat ze elkaar het ja-woord kunnen geven. Dat beiden verschrikkelijke dingen meegemaakt hebben in de oorlog, is aanwezig, maar wordt nergens op een gruwelijke manier benoemd.

Het is een verhaal van hoop, liefde en een nieuw begin voor mensen die beschadigd uit de oorlog zijn gekomen. Gárdos heeft een prachtige schrijfstijl. Er staan juweeltjes van zinnen in het boek. Ook de keuze om de briefwisseling te laten afwisselen met gebeurtenissen is goed gevonden. Als lezer krijg je een goed beeld van de geschiedenis.

De roman gaat over hoop, liefde, en dat mensen ook als ze beschadigd zijn weer opleven en verder leven. Bijzonder mooi is dat Miklós ondanks zijn slechte prognose, zelf zeker weet dat hij beter zal worden. En gezien het feit dat Gárdos het verhaal over zijn ouders vertelt, weet de lezer dat dat ook zal gebeuren.