Verdieping was op zijn plaats geweest

Harry Svensson is een typische journalist. Eigenwijs, altijd op zoek naar een goed verhaal en bij toeval raakt hij betrokken bij de eerste moord in het boek. Hij is tevens een beetje lui, wat voorstelbaar is als de druk om te scoren er niet echt is. De meest geloofwaardige personage naast Harry is Arne. De oude man genoot echt van het onderzoek, wat gezien zijn pensionering en weduwnaarschap voor te stellen is.

Het verhaal had korter gekund. Olsson schrijft lange zinnen, waar vaak het woord ‘maar’ in voorkomt en is af en toe langdradig. Dat het aantal personages groot en de hoeveelheid informatie bij deze personages niet altijd even relevant is, helpt daar niet bij. Dat Harry de ‘nieuwe’ slachtoffers allemaal ontmoet is gezien het aantal personages heel toevallig. Pluspunt is dat Olsson met humor schrijft.

Wat vooral mist in het verhaal is een nadere uitwerking van Harry. Waarom houdt hij van SM? Nu werd behalve het feit dat hij veel van SM weet en zelf ook graag als Dom optreedt in situaties niets duidelijk gemaakt. Ook was een verdere uitwerking van de psychologische achtergrond van de moordenaar op zijn plaats geweest. Er zit een hele wereld achter SM die de lezer oppervlakkig leert kennen. Een verdieping had het boek interessanter gemaakt.