Lezersrecensie
Zeer goed debuut! 4* plus
Ik was 1 van de 50 gelukkigen die het thrillerdebuut van C.J. Tudor "De Krijtman"voor de #hebbanbuzz mocht lezen. Ik had al best veel over het boek gehoord en de flaptekst sprak mij, zijnde thrillerliefhebster pur sang, enorm aan. Maar zou het aan mijn verwachting voldoen of was het een over-hyped boek?
De proloog begint al goed. Er worden verschillende lichaamsdelen van een meisje in het bos gevonden. Alleen het hoofd kunnen ze niet vinden. Dat klonk al spannend en ik was benieuwd welke kant het verhaal op zou gaan.
Het verhaal switcht tussen 1986 en 2016.
In 1986 is Ed bevriend met een aantal jongens. De sfeer die de omschrijving van het vriendengroepje uitademt, deed mij enorm denken aan de film "Stand by me" van Stephen King. Die sfeer blijft eigenlijk het hele verhaal hangen, zelfs in 2016. Ed maakt iets zeer traumatisch mee en daar raakt hij min of meer geobsedeerd. Ed en zijn vrienden hebben regelmatig ruzie met de oudere broer van 1 van de jongens en dus bedenken ze een spel om elkaar in het geheim berichten te sturen. Ze tekenen krijtmannetjes en iedereen had een eigen kleur krijgmannetje. Maar er verschijnen ook krijtmannetjes in het wit. En laat nou niemand van die groep de kleur wit gebruiken. Deze witte krijtmannetjes staan in verband met een aantal vreselijke gebeurtenissen. Wie tekent die witte krijtmannetjes? En spreekt iedereen de waarheid?
Conclusie:
Ik vond het een heerlijk boek om te lezen. Wat een fijne schrijfstijl! Lekker vlot zonder poëtisch 'geneuzel'. Als je eenmaal in het verhaal zit, wil je doorlezen. Stoppen is geen optie. De switch tussen 1986 en 2016 vond ik niet vervelend lezen. Maar een aantal anderen denken daar volgens mij anders over. Echt nagelbijtend spannend vond het het boek niet eens. Maar de opbouw van het verhaal zit goed in elkaar. Het gaat over vriendschap, leugens en bedrog. En net als je denkt te weten hoe het allemaal zit en wie er achter de sterfgevallen (heden en verleden) zit, springt er zo'n poppetje op een veer als een duveltje uit een doosje......BAM! .....een ècht WTF-moment! En daar houd ik van ;)
C.J. Tudor geeft letterlijk pas in de laatste zin van het boek een groot geheim prijs. En dat komt toch zelden voor, niet?
Een heerlijke thriller en ik twijfelde tussen 4 en 5 sterren dus ga ik ertussen zitten. Een verdiende 4 1/2 ster!
De proloog begint al goed. Er worden verschillende lichaamsdelen van een meisje in het bos gevonden. Alleen het hoofd kunnen ze niet vinden. Dat klonk al spannend en ik was benieuwd welke kant het verhaal op zou gaan.
Het verhaal switcht tussen 1986 en 2016.
In 1986 is Ed bevriend met een aantal jongens. De sfeer die de omschrijving van het vriendengroepje uitademt, deed mij enorm denken aan de film "Stand by me" van Stephen King. Die sfeer blijft eigenlijk het hele verhaal hangen, zelfs in 2016. Ed maakt iets zeer traumatisch mee en daar raakt hij min of meer geobsedeerd. Ed en zijn vrienden hebben regelmatig ruzie met de oudere broer van 1 van de jongens en dus bedenken ze een spel om elkaar in het geheim berichten te sturen. Ze tekenen krijtmannetjes en iedereen had een eigen kleur krijgmannetje. Maar er verschijnen ook krijtmannetjes in het wit. En laat nou niemand van die groep de kleur wit gebruiken. Deze witte krijtmannetjes staan in verband met een aantal vreselijke gebeurtenissen. Wie tekent die witte krijtmannetjes? En spreekt iedereen de waarheid?
Conclusie:
Ik vond het een heerlijk boek om te lezen. Wat een fijne schrijfstijl! Lekker vlot zonder poëtisch 'geneuzel'. Als je eenmaal in het verhaal zit, wil je doorlezen. Stoppen is geen optie. De switch tussen 1986 en 2016 vond ik niet vervelend lezen. Maar een aantal anderen denken daar volgens mij anders over. Echt nagelbijtend spannend vond het het boek niet eens. Maar de opbouw van het verhaal zit goed in elkaar. Het gaat over vriendschap, leugens en bedrog. En net als je denkt te weten hoe het allemaal zit en wie er achter de sterfgevallen (heden en verleden) zit, springt er zo'n poppetje op een veer als een duveltje uit een doosje......BAM! .....een ècht WTF-moment! En daar houd ik van ;)
C.J. Tudor geeft letterlijk pas in de laatste zin van het boek een groot geheim prijs. En dat komt toch zelden voor, niet?
Een heerlijke thriller en ik twijfelde tussen 4 en 5 sterren dus ga ik ertussen zitten. Een verdiende 4 1/2 ster!
1
2
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Liane van Oosterhout
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
