Verfrissende wolven, maar geen verfrissend verhaal

Mij leek het ontzettend leuk om eens een ander soort weerwolf verhaal te lezen. Het idee sprak me ontzettend aan, maar de uitwerking was vreselijk, of misschien kwam dat deels door de vertaling.
Grace voelt zich al jaren aangetrokken tot een wolf en dan staat er opeens een jongen voor haar neus, die die wolf eigenlijk is. De jongen vind Grace ook leuk en wil geen wolf meer worden, zodat hij altijd bij haar kan zijn. Er zijn toch geen ouders die ze in de weg staan, want zoals bij heel veel YA boeken, zijn de ouders amper aanwezig. Dat is op zich niet erg, maar Grace' ouders zijn als ze er zijn, zeer irritant.
Grace is een ontzettend oppervlakkig personage en Sam klinkt als een meisje. Het wordt uit beide perspectieven geschreven, maar dit voegt niet echt veel toe. Ik had het verhaal liever uit Isabel geschreven willen zien, dat leek mij een veel interessanter personage.
Er zit geen spanning in het verhaal en de liefdesscènes zijn saai. Op het eind komt er wel wat spanning, maar op dat moment interesseerde het me eigenlijk niet meer en ook al was er een cliffhanger, had ik absoluut niet de neiging om door te lezen. Ik vond het heel erg tegenvallen, helaas.