Leuk voor de liefhebber

In De Liefde van Don Júbilo (1995) van Laura Esquivel probeert Lluvia, aan het einde van het leven van haar vader don Júbilo, erachter te komen waarom het toch zo misging met het huwelijk van haar ouders.

Jammer genoeg valt het boek een beetje tegen. Het concept - vooral het idee dat don Júbilo als telegrafist mensen begrijpt door de trillingen die ze de kosmos in zenden is leuk gevonden - is beter dan de uitwerking. Het boek is ook erg kort (186 pagina’s) voor het potentieel epische liefdesverhaal van de twee complete tegenpolen Júbilo en zijn vrouw Lucha. Het boek lijkt alleen de grote lijnen te bevatten terwijl het fijner was geweest als er wat meer details waren ingevuld.

Soms pakt dit “scraping the surface” erg goed uit voor een boek (een goed voorbeeld is The Virgin Suicides (NL: De Zelfmoord van de Meisjes) van Jeffrey Eugenides waar je aan het einde eigenlijk weinig wijzer bent dan in het begin. Bij Eugenides werkt die van-buiten-naar-binnen-kijken techniek heel effectief, maar bij Esquivel geeft deze schrijfstijl het gevoel alsof de karakters aan het einde nog steeds vrijwel onbekend zijn.

Bij de laatste tien bladzijden – waarin Lluvia beschrijft hoe moeilijk ze het heeft met de dood van haar vader - moet je trouwens niet raar opkijken als er opeens iets in allebei je ogen zit wat je er met geen mogelijkheid uit kunt krijgen.

De Liefde van Don Júbilo valt in de categorie: leuk voor de feelgood liefhebbers.