Perfect YA

Zoals John Green zei: ‘Tot over m’n oren verliefd op dit boek.’

Dit boek lijkt op het eerste gezicht een ‘typische’ YA-novel, maar het is zoveel meer dan dat. De basis van het boek heeft veel weg van de schrijfstijl van John Green zelf. De outsider, de nobody en de populaire; ze zitten er allemaal in. Dé perfecte mix voor een YA-novel.



Het verhaal
Twee hoofdpersonages, Eleanor en Park. Zij vertellen afwisselend het verhaal vanuit zijn/haar ogen. Eleanor is zestien jaar, heeft fel rood haar, ze is breed, draagt aparte kleren en is stil. Park is ook zestien, is half-Koreaans en een fan van stripboeken. Hij het buitenbeentje, zij de gepeste meid. Ze ontmoeten elkaar in de bus, Eleanor gaat naast hem zitten. Zij begint mee te lezen met de stripboeken van Park, die hij leest in de bus. Daar, in de bus, begint hun verhaal.


Wat ze gemeen hebben? Liefde voor elkaar, voor elkaars gebreken.
Eleanor is ongelooflijk onzeker, door haar overgewicht, maar ook doordat ze wordt mishandeld door haar stiefvader. Ze weigert te geloven dat iemand, laat staan Park, van haar zou kunnen houden. Toch deed hij dat, zielsveel.

“Eleanor was right. She never looked nice. She looked like art, and art wasn't supposed to
look nice; it was supposed to make you feel something.”
De gepeste Eleanor en het buitenbeentje Park vormen samen een band die nooit eerder zo mooi is beschreven in een boek.

Standaard? Zeker niet!
De ingrediënten van dit boek zijn redelijk standaard voor een YA-novel, toch maken de details het boek anders dan anders. Het boek speelt zich af in 1986, social media en smartphones bestonden toen nog niet. Dit maakt het verhaal én de emoties puur.

Mijn mening
Dit is 100% zeker een van mijn favoriete young adult boeken. De emoties in het verhaal voelen zo echt en puur aan. Je voelt mee met de personages in het boek, of je het nou wilt of niet. Terwijl je dit boek leest (wat je zeker moet doen!), zal je aan niets ander kunnen óf willen denken.