Lezersrecensie
Recensie Meneer Chartwell
18 april 2011
EEN WAAR GENOT OM TE LEZEN, EEN PARELTJE!
Dit boek mag dan wel over depressie gaan, Meneer Chartwell is een verbazend grappig boek. Niet dat je je elke pagina een scheur lacht, maar geloof me: voor je het weet ontsnapt er een luide ‘ha’ uit je mond. Je bent dus gewaarschuwd: als je dit boek in het openbaar leest kan je debiel overkomen.
Voor het overgrote deel van die humor is Meneer Chartwell verantwoordelijk. Meneer Chartwell, oftewel Zwarte Pat, is de grote, sprekende hond die metafoor staat voor depressie. En die metafoor is verbijsterend goed gelukt. Wie direct of indirect te maken heeft (gehad) met depressie zal veel troost en herkenbare momenten uit dit boek halen. En voor wie nog niet met depressie te maken heeft gehad is dit boek heel verhelderend. Het werpt als het ware een licht op je visie over depressie, een visie die voorheen misschien eerder wazig en donker was.
In tegenstelling tot wat je misschien zou denken voelt de sprekende hond verrassend geloofwaardig aan. Er is eigenlijk niets dat onwaarschijnlijk aanvoelt, behalve dan misschien het feit dat het verhaal zich afspeelt in ’64. Doorheen het verhaal kom je niet in die sfeer en dat is best wel spijtig. Maar gelukkig is er wel een constante onderhuidse spanning die ervoor zorgt dat je het verhaal in één ruk wil uitlezen.
Dat Rebecca Hunt naast auteur ook schilder is merk je in de overmatig gedetailleerde beschrijvingen die halve tot volledige pagina’s kunnen innemen. Dit is behoorlijk nefast voor je inlevingsvermogen, maar gelukkig neemt de frequentie van deze beschrijvingen exponentieel af naarmate het verhaal vordert.
Nergens wordt je als lezer echt diep geraakt. Maar niet getreurd, dit voelt absoluut niet aan als een gemis! Het boek zou anders zijn luchtigheid zijn kwijtgeraakt en laat dat nu net eens zijn kracht zijn: dat het een verhaal vertelt over depressie dat niét zwaar op de maag ligt en bovendien nog eens grappig is ook!
Meneer Chartwell is een bijzonder origineel boek. Nog nooit heb ik een boek gelezen waarin ik zowel sympathie voel voor de good guy als de bad guy. Hoe dat mogelijk is begrijp ik nog steeds niet, al zullen de charmes van die hond er wel voor iets tussenzitten…
Dit boek kan je eigenlijk nog het beste vergelijken met een hechte vriendschap. Afscheid nemen valt zwaar, alsof je een goede vriend verliest.
Dit boek mag dan wel over depressie gaan, Meneer Chartwell is een verbazend grappig boek. Niet dat je je elke pagina een scheur lacht, maar geloof me: voor je het weet ontsnapt er een luide ‘ha’ uit je mond. Je bent dus gewaarschuwd: als je dit boek in het openbaar leest kan je debiel overkomen.
Voor het overgrote deel van die humor is Meneer Chartwell verantwoordelijk. Meneer Chartwell, oftewel Zwarte Pat, is de grote, sprekende hond die metafoor staat voor depressie. En die metafoor is verbijsterend goed gelukt. Wie direct of indirect te maken heeft (gehad) met depressie zal veel troost en herkenbare momenten uit dit boek halen. En voor wie nog niet met depressie te maken heeft gehad is dit boek heel verhelderend. Het werpt als het ware een licht op je visie over depressie, een visie die voorheen misschien eerder wazig en donker was.
In tegenstelling tot wat je misschien zou denken voelt de sprekende hond verrassend geloofwaardig aan. Er is eigenlijk niets dat onwaarschijnlijk aanvoelt, behalve dan misschien het feit dat het verhaal zich afspeelt in ’64. Doorheen het verhaal kom je niet in die sfeer en dat is best wel spijtig. Maar gelukkig is er wel een constante onderhuidse spanning die ervoor zorgt dat je het verhaal in één ruk wil uitlezen.
Dat Rebecca Hunt naast auteur ook schilder is merk je in de overmatig gedetailleerde beschrijvingen die halve tot volledige pagina’s kunnen innemen. Dit is behoorlijk nefast voor je inlevingsvermogen, maar gelukkig neemt de frequentie van deze beschrijvingen exponentieel af naarmate het verhaal vordert.
Nergens wordt je als lezer echt diep geraakt. Maar niet getreurd, dit voelt absoluut niet aan als een gemis! Het boek zou anders zijn luchtigheid zijn kwijtgeraakt en laat dat nu net eens zijn kracht zijn: dat het een verhaal vertelt over depressie dat niét zwaar op de maag ligt en bovendien nog eens grappig is ook!
Meneer Chartwell is een bijzonder origineel boek. Nog nooit heb ik een boek gelezen waarin ik zowel sympathie voel voor de good guy als de bad guy. Hoe dat mogelijk is begrijp ik nog steeds niet, al zullen de charmes van die hond er wel voor iets tussenzitten…
Dit boek kan je eigenlijk nog het beste vergelijken met een hechte vriendschap. Afscheid nemen valt zwaar, alsof je een goede vriend verliest.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
