Lezersrecensie
zo mooi en eerlijk
Ondertussen heb ik alle boeken van Judith Visser gelezen. Sommigen waren gewoon goed, sommige las ik minder graag en "In Seizoenen" is gewoonweg prachtig.
Het boek stond al een tijd op mijn te lezen lijst. Eindelijk kreeg ik het te pakken. Omdat mijn eigen moeder zelf heel ziek is en ook uitbehandeld is, pakte het verhaal over de zieke moeder van Judith me heel erg.
Het verhaal zelf bevat verschillende verhaallijnen : over de moeder zelf en ook over haar verleden maar daarnaast ook over haar zoon David. Dat verhaal van David stak mij een beetje tegen. Ik vond het een beetje degoutant en niet relevant bij het verhaal van de zieke moeder.
Ook vond ik het spijtig dat Judith de moeder een zoon gaf in het verhaal, terwijl ze zelf de dochter is. Dus het verschil tussen fictie en non-fictie is duidelijk. Ik heb in de leesclub ook de vragen aan Judith zelf gelezen en ik weet haar reden waarom ze het zo heeft geschreven. Maar omdat ook in dit boek de schrijfstijl van Judith heel kenmerkend is, bleef het me toch een beetje storen... Ik "zag" dat Judith het vertelde en toch die David altijd...
Mocht het verhaal door een dochter zijn geschreven én mocht het verhaal van David en "Yvanka" zijn weggelaten had het boek van mij een dikke 5 sterren gekregen. Nu 4 : omdat het relaas en de beleving van de ziekte en de behandelingen bij de moeder echt mooi zijn neergeschreven, rauw, eerlijk en toch mooi.
Ik heb zelf dingen over kanker bijgeleerd : ik wist niet dat chemo zo kon stinken (letterlijk dan) en ik wist ook niet dat tumoren konden gaan lekker. Schokkend en pakkend.
Het boek stond al een tijd op mijn te lezen lijst. Eindelijk kreeg ik het te pakken. Omdat mijn eigen moeder zelf heel ziek is en ook uitbehandeld is, pakte het verhaal over de zieke moeder van Judith me heel erg.
Het verhaal zelf bevat verschillende verhaallijnen : over de moeder zelf en ook over haar verleden maar daarnaast ook over haar zoon David. Dat verhaal van David stak mij een beetje tegen. Ik vond het een beetje degoutant en niet relevant bij het verhaal van de zieke moeder.
Ook vond ik het spijtig dat Judith de moeder een zoon gaf in het verhaal, terwijl ze zelf de dochter is. Dus het verschil tussen fictie en non-fictie is duidelijk. Ik heb in de leesclub ook de vragen aan Judith zelf gelezen en ik weet haar reden waarom ze het zo heeft geschreven. Maar omdat ook in dit boek de schrijfstijl van Judith heel kenmerkend is, bleef het me toch een beetje storen... Ik "zag" dat Judith het vertelde en toch die David altijd...
Mocht het verhaal door een dochter zijn geschreven én mocht het verhaal van David en "Yvanka" zijn weggelaten had het boek van mij een dikke 5 sterren gekregen. Nu 4 : omdat het relaas en de beleving van de ziekte en de behandelingen bij de moeder echt mooi zijn neergeschreven, rauw, eerlijk en toch mooi.
Ik heb zelf dingen over kanker bijgeleerd : ik wist niet dat chemo zo kon stinken (letterlijk dan) en ik wist ook niet dat tumoren konden gaan lekker. Schokkend en pakkend.
1
Reageer op deze recensie