non-fictie romannetje...

Christie Watson is de auteur van het boek met de aantrekkelijke titel : "Met hoofd en hart. Liefdevolle ervaringen van een verpleegkundige".
Ik heb zelf héél veel interesse in alles wat met het medische of met sociale beroepen te maken heeft, dus ik was erg benieuwd.
Christie Watson start met het vertellen hoe haar jeugd verliep en hoe chaotisch ze was in het zoeken naar een passend beroep voor haar. Dat duurde een hele tijd voor ze wist dat ze toch wel verpleegkundige wilde worden.
Dan denk je : nu start het emotionele verhaal, want zo staat het ook beschreven op de achterflap.
Ik ervoer het echter nooit emotioneel omdat ze wel even chaotisch schrijft zoals ze in haar jeugd leefde.
Ze springt van hier naar daar. Ze vertelt over een patiënt en dan komt er weer een stuk geschiedenis, dan komt er een medische uitleg en dan gaat ze terug naar de patiënt. Ze heeft ook op veel verschillende afdelingen gewerkt en die kwamen ook allemaal aan bod. Echter oppervlakkig, anders zou het boek een aantal keer zo dik moeten zijn dan hoe het nu is.
Ik las het boek graag hoor, ik hou van medische termen en van zaken te ontdekken die ik nog niet wist. Ik leerde er wel wat extra van bij.
Maar ik had het anders verwacht. Ik had een "adembenemend mooi" boek verwacht : van een "liefdevolle verpleegkundige".
Ik heb echter de indruk dat het een soort thesis, eindwerk of scriptie zou kunnen geweest zijn. En dan nog wel één die nog nagelezen moet worden of beter gerangschikt moet.
Ze komt me (zeker na haar pas afstuderen) over als een niet zo leuke collega.
Ik las het boek graag zo als tussendoor, maar het is niet zo dat ik mensen echt ga aanraden : lezen!!! Daarvoor is het te zwakjes.