Ode aan de verbeelding

Ik ben absoluut geen Ali Smith kenner, en ik denk dat ik Autumn zeker nog een paar keer opnieuw moet lezen om mijn gedachten volledig op orde te krijgen. Voorlopig kan ik enkel zeggen dat ik enorm van deze leeservaring heb genoten. Ik wil in de toekomst zeker mijn eigen exemplaar, zodat ik in de marges kan kladden, zinnen kan markeren en overal ezelsoren kan achterlaten.

Ik hield van:

- het actuele karakter van het boek. Ook al werd Autumn in 2016 geschreven, elke Brexit-referentie is nog steeds zeer zeer relevant, en zal dat wellicht nog voor lange tijd zijn.

- de relatie tussen Mr. Gluck en Elisabeth, en dan vooral hun gesprekken toen Elisabeth kind was.

- de scène in het postkantoor: luidop gelachen, echt waar.

- het belang van verbeelding en fantasie dat naar voor wordt geschoven in het verhaal.

- de terugkerende vraag: 'what are you reading?' (wat ben je aan het lezen), wat wellicht één van de interessantste vragen is die je een mens kan stellen.