Lezersrecensie
een onvoorspelbare thriller die je nooit meer vergeet
Het boek ‘Liever de leugen’ van Jonas Boets is een surrealistische thriller. Met zijn specifieke schrijfstijl maakt hij een spannend verhaal over liefde, lust en moord.
Jonas Boets is een Vlaamse jeugdauteur. Hij heeft Germaanse talen gestudeerd in Antwerpen, en vervolgens een aanvullende studie Taal en Bedrijf in Leuven. Jonas Boets is begonnen met het schrijven van kinderverhalen, later is hij overgestapt naar het schrijven van jeugdboeken. Nog een belangrijke, aangrijpende reeks van hem is Sam Smidt, een detective verhaal voor jongeren.
Het boek met als hoofdthema liefde en moord gaat over een gijzeling. Christiaan Lagae heeft zijn vriendin, Katrien Houbrechts, gegijzeld in een oud appartementsgebouw. Hij heeft haar vastgebonden op een stoel en als ze een geluid maakt, slaat hij haar of dreigt haar te vermoorden. Buiten staat de politie en een nieuwsgierige menigte van buurtbewoners.
Het is een stressvolle situatie voor de Brigadier en haar helpers. De brigadier leidt het hele gebeuren en volgt haar buikgevoel, het is geen gewone gijzeling. Ze hebben contact gehad met de gijzelaar,Christiaan Lagae, hij laat Katrien pas gaan als de volledige waarheid is achterhaalt. Tijdens hun zoektocht naar de waarheid ontdekken ze gruwelijke dingen. Christiaan is, samen met een duister figuur Arne Maenhout, betrokken in meerdere politieonderzoeken. Deze politieonderzoeken gaan over fraude en moord, maar het zijn nog lopende onderzoeken en Christiaan is enkel verdachte maar heeft geen enkele bewijzen tegen hem. De stress bij de brigadier loopt op, ze moet niet enkel een gijzeling oplossen maar terwijl moet ze ook nog achterhalen wie de moordenaar is van Anthony. Zal het haar lukken Katrien ongedeerd uit het appartementsblok te halen?
Jonas Boets maakt veel gebruik van flashbacks. Het wisselen van heden naar verleden maakt het boek zeer spannend, zeker naar het einde toe. Tijdens het lezen, ontdek je zelf wat er allemaal echt gebeurt is in het verleden en zit je eigenlijk te wachten tot de politie dit ook ontdekt, de spanning wordt opgedreven samen met de vraag of ze Katrien zouden kunnen redden.
Ik vind dat hij dit boek heel goed geschreven heeft, en dat de flashbacks een meerwaarde zijn. Het boek werd niet chaotisch, je wist duidelijk wanneer een flashback stopte en begon. Er was geen verwarring en flashbacks zorgen voor een zekere spanning die ik zelf graag heb in een boek.
Tijdens dat Jonas Boets flashbacks gebruikt maakt hij ook gebruik van een meervoudig vertelstandpunt. Als hij over het verleden schrijft, schrijft hij vanuit een belevende ik-verteller. Hij beschrijft wat er gebeurt vanuit het standpunt van Christiaan Lagae, zo kom je ‘in’ zijn leven terecht, en ontdek je ‘zijn’ gedachten en gevoelens. Daarna maak je terug een sprong naar het heden waarin hij gebruik maakt van een hij/zij-verteller. Het draait vooral rond de rol van de Brigadier, zij moet beslissen wat ze moeten doen bij de gijzeling: binnenvallen in het appartement met kans op een schietpartij en meerdere slachtoffers of wachten tot de onderzoeken zijn afgelopen en hopen dat ze niet te laat zijn en Katrien ongedeerd uit het gebouw kunnen krijgen. Doordat je doorheen het boek Christiaan zelf leert kennen en weet hoe de politie over hem denkt, wordt de spanning duidelijk opgebouwd naar het einde toe. Het einde is een onverwachte, verrassende shock waarbij alle vragen zijn opgelost, en alle puzzelstukjes op zijn plaats vallen.
Ondanks dat het niet mijn stijl is, vond ik het toch een goed boek. Ik lees niet veel en ik heb graag een boek waarin ik onmiddellijk wordt meegetrokken in het verhaal, een boek dat ik niet kan wegleggen. Dit was nu niet het geval. ‘Liever de leugen’ is een boek waar de spanning wordt opgebouwd. In het begin is er een beetje spanning, maar niet voldoende om helemaal in het boek op te gaan. Pas in het midden van het boek en vooral tegen het einde aan werd ik helemaal meegetrokken en kon ik het niet meer laten liggen. Dit is een boek waar ik moest in het begin even moest doorzetten om te blijven lezen. Maar het verrassend goede einde maakte het voor mij uiteindelijk toch een goed boek. Omdat je pas op het einde beseft hoe het hele verhaal in elkaar steekt. Het is een boek dat je helemaal moet uitlezen voor je het begrijpt, het einde is heel onverwacht en blijft nog even knagen. Je blijft met het boek in je hoofd zitten, dit vind ik leuk aan een boek.
Ik vind het geen moeilijk boek, het leest vlot, het is duidelijk en verstaanbaar. Het is niet mijn eerste boek van Jonas Boets en ik vind dat hij een hele leuke, spannende schrijfstijl heeft. Zijn oog voor detail, de manier waarop hij schrijft en vooral zijn spanningsopbouw vind ik opmerkelijk. Dit boek vind ik echter één van zijn minder goede boeken. Ik zou dit boek aanraden als je van een slopende maar spannende thriller houdt.
Lies Van Gestel
Jonas Boets is een Vlaamse jeugdauteur. Hij heeft Germaanse talen gestudeerd in Antwerpen, en vervolgens een aanvullende studie Taal en Bedrijf in Leuven. Jonas Boets is begonnen met het schrijven van kinderverhalen, later is hij overgestapt naar het schrijven van jeugdboeken. Nog een belangrijke, aangrijpende reeks van hem is Sam Smidt, een detective verhaal voor jongeren.
Het boek met als hoofdthema liefde en moord gaat over een gijzeling. Christiaan Lagae heeft zijn vriendin, Katrien Houbrechts, gegijzeld in een oud appartementsgebouw. Hij heeft haar vastgebonden op een stoel en als ze een geluid maakt, slaat hij haar of dreigt haar te vermoorden. Buiten staat de politie en een nieuwsgierige menigte van buurtbewoners.
Het is een stressvolle situatie voor de Brigadier en haar helpers. De brigadier leidt het hele gebeuren en volgt haar buikgevoel, het is geen gewone gijzeling. Ze hebben contact gehad met de gijzelaar,Christiaan Lagae, hij laat Katrien pas gaan als de volledige waarheid is achterhaalt. Tijdens hun zoektocht naar de waarheid ontdekken ze gruwelijke dingen. Christiaan is, samen met een duister figuur Arne Maenhout, betrokken in meerdere politieonderzoeken. Deze politieonderzoeken gaan over fraude en moord, maar het zijn nog lopende onderzoeken en Christiaan is enkel verdachte maar heeft geen enkele bewijzen tegen hem. De stress bij de brigadier loopt op, ze moet niet enkel een gijzeling oplossen maar terwijl moet ze ook nog achterhalen wie de moordenaar is van Anthony. Zal het haar lukken Katrien ongedeerd uit het appartementsblok te halen?
Jonas Boets maakt veel gebruik van flashbacks. Het wisselen van heden naar verleden maakt het boek zeer spannend, zeker naar het einde toe. Tijdens het lezen, ontdek je zelf wat er allemaal echt gebeurt is in het verleden en zit je eigenlijk te wachten tot de politie dit ook ontdekt, de spanning wordt opgedreven samen met de vraag of ze Katrien zouden kunnen redden.
Ik vind dat hij dit boek heel goed geschreven heeft, en dat de flashbacks een meerwaarde zijn. Het boek werd niet chaotisch, je wist duidelijk wanneer een flashback stopte en begon. Er was geen verwarring en flashbacks zorgen voor een zekere spanning die ik zelf graag heb in een boek.
Tijdens dat Jonas Boets flashbacks gebruikt maakt hij ook gebruik van een meervoudig vertelstandpunt. Als hij over het verleden schrijft, schrijft hij vanuit een belevende ik-verteller. Hij beschrijft wat er gebeurt vanuit het standpunt van Christiaan Lagae, zo kom je ‘in’ zijn leven terecht, en ontdek je ‘zijn’ gedachten en gevoelens. Daarna maak je terug een sprong naar het heden waarin hij gebruik maakt van een hij/zij-verteller. Het draait vooral rond de rol van de Brigadier, zij moet beslissen wat ze moeten doen bij de gijzeling: binnenvallen in het appartement met kans op een schietpartij en meerdere slachtoffers of wachten tot de onderzoeken zijn afgelopen en hopen dat ze niet te laat zijn en Katrien ongedeerd uit het gebouw kunnen krijgen. Doordat je doorheen het boek Christiaan zelf leert kennen en weet hoe de politie over hem denkt, wordt de spanning duidelijk opgebouwd naar het einde toe. Het einde is een onverwachte, verrassende shock waarbij alle vragen zijn opgelost, en alle puzzelstukjes op zijn plaats vallen.
Ondanks dat het niet mijn stijl is, vond ik het toch een goed boek. Ik lees niet veel en ik heb graag een boek waarin ik onmiddellijk wordt meegetrokken in het verhaal, een boek dat ik niet kan wegleggen. Dit was nu niet het geval. ‘Liever de leugen’ is een boek waar de spanning wordt opgebouwd. In het begin is er een beetje spanning, maar niet voldoende om helemaal in het boek op te gaan. Pas in het midden van het boek en vooral tegen het einde aan werd ik helemaal meegetrokken en kon ik het niet meer laten liggen. Dit is een boek waar ik moest in het begin even moest doorzetten om te blijven lezen. Maar het verrassend goede einde maakte het voor mij uiteindelijk toch een goed boek. Omdat je pas op het einde beseft hoe het hele verhaal in elkaar steekt. Het is een boek dat je helemaal moet uitlezen voor je het begrijpt, het einde is heel onverwacht en blijft nog even knagen. Je blijft met het boek in je hoofd zitten, dit vind ik leuk aan een boek.
Ik vind het geen moeilijk boek, het leest vlot, het is duidelijk en verstaanbaar. Het is niet mijn eerste boek van Jonas Boets en ik vind dat hij een hele leuke, spannende schrijfstijl heeft. Zijn oog voor detail, de manier waarop hij schrijft en vooral zijn spanningsopbouw vind ik opmerkelijk. Dit boek vind ik echter één van zijn minder goede boeken. Ik zou dit boek aanraden als je van een slopende maar spannende thriller houdt.
Lies Van Gestel
6
Reageer op deze recensie
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
