Een stug vervolg, die al lezend wel weer vorm krijt.

Als je enthousiast bent geworden van deel 1 half zwart, wordt je eerst een beetje teleurgesteld door deel 2. Maar even tanden op elkaar en het komt wel weer. Het is net of de schrijfster zichzelf iets heeft overschat door een driedelig boek te schrijven. Persoonlijk denk ik dan ook; mens schrijf gewoon 1 dikke pil waarin je het verhaal een waardig einde geeft. In plaats van je hersenen moeten laten kraken om er drie delen uit te persen. En waarom moet er bij fantasy een meerdelige serie worden geschreven? Ik vind je een held als je gewoon zoveel fantasie hebt dat je aldoor wat anders weet te verzinnen. Het lijkt me ontzettend moeilijk om in dit genre weer wat origineels neer te zetten. Wellicht heb ik met bovenstaand commentaar zelf het antwoord gegeven, hahaha. Maar goed na een stug begin komt de schrijfster godzijdank weer in haar ding en weet daarmee net op tijd weer een mooi boek te schrijven. Ik kijk reikhalzend uit naar 3!