Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Geloofwaardigheid verblindt je

Lieselot_V 17 oktober 2017
Ik las het boek, zwarte seconden, van Karin Fossum. Het zesde boek in de misdaadreeks rondom Konrad Sejer, een fictieve politie-inspecteur uit Oslo die in zijn leven verschillende misdaden heeft onderzocht. Tot op heden telt de reeks twaalf boeken die goed afzonderlijk te lezen zijn. In deze recensie geef ik een beschrijving, interpretatie en evaluatie weer over het boek.

Mysterieus

In dit boek onderzoekt Sejer de moord op een tienjarig meisje, Ida. Ze ging even naar de kiosk om een tijdschrift over paarden en wat kauwgum te kopen, maar keerde niet terug. Meer nog, ze is nooit aangekomen in de kiosk. Negen dagen later, op Ida’s verjaardag, wordt het meisje teruggevonden langs de kant van de weg, gekleed in een wit nachtkleed en zorgvuldig in een deken gerold. Er zijn weinig aanwijzingen, geen motieven en amper logische verklaringen. Inspecteur Sejer staat voor een zwaar en lang onderzoek.
Karin Fossum, de bekende Noorse schrijfster van de serie, houdt ervan om psychologische thrillers te schrijven waarvan de meesten in veertien talen vertaald zijn, waaronder het Nederlands. Ook zijn er in Noorwegen een aantal van haar boeken verfilmd. Ze schrijft ze met veel aandacht voor details, ze weet hoe ze een bepaalde sfeer kan creëren en karakters erg geloofwaardig kan laten overkomen.
Voor dit boek, zwarte seconden, won ze helaas geen prijs maar wel voor haar debuut, Eva’s oog, de eerste misdaadroman uit deze serie die ze schreef. Dit boek werd in 1995 bekroond met De glazen sleutel voor de beste Scandinavische misdaadroman. Ook ontving ze in 2015 de Riverton-prijs voor het boek Veenbrand, het twaalfde en voorlopig voorlaatste boek uit de misdaadserie rond de politie-inspecteur Konrad Sejer. Men kan wel zeggen dat Karin Fossum de grootste naam is uit de Noorse misdaadliteratuur.

Vorm van schrijven

Deze fictieve psychologische thriller werd uitgegeven in 2002 en speelt zich ook in dat jaar af. De schrijfster start het verhaal in medias res; de verdwijning van Ida vindt meteen plaats op de eerste drie bladzijden. Dit zorgt voor spanning vanaf de eerste seconde. Informatie over de personages en het verleden kom je pas doorheen het verhaal te weten. De protagonist, antagonist en nevenpersonages wijzigen voortdurend. Bij aanvang wordt Ida’s moeder, Helga Joner, centraal geplaatst. Vervolgens komen er steeds nieuwe verhaallijnen bij, zoals die van inspecteur Sejer en zijn collega, het gezin van Ida’s tante Ruth, de vreemde band tussen Tomme en Willy en ook dat van de zwijgende, raadselachtige Emil. Verschillende verhaallijnen wringen zich door elkaar maar vullen elkaar tegelijk ook aan.
Karin Fossum, de schrijfster van dit boek, weet uit jarenlange ervaring perfect hoe ze spanning moet opbouwen en welke details ze wanneer kan bekendmaken. Dit heeft als gevolg dat de lezer zelf de puzzelstukjes in elkaar kan passen en een voorgevoel kan ontwikkelen voor wie de mogelijke dader is.
Telkens in de laatste zinnen van een hoofdstuk kan ze een spanning creëren door hierin vragen te stellen die je kan zien als tips. Hier een daar bieden flashbacks ook een meerwaarde aan het verhaal. Ze is een erg vlotte schrijfster, dat zie je aan haar ‘vloeibare’ zinnen en goed uitgekozen woorden. Het verhaal is geschreven vanuit een personaal perspectief, hoewel ze hierin soms ook een ik-perspectief verwerkt. Dit is nodig om de gedachtegang van de personages te kunnen volgen. De voornaamste bedoeling van de schrijfster is spanning creëren en de lezer hiermee plezieren. Ofschoon ik na het lezen van dit boek, dankzij het nodige ‘wow-effect’, tot de conclusie kwam dat hetgeen je eerst lijkt te geloven, je verblindt voor al de rest.
‘Een vogel in een kooi’ komt meerdere keren terug in het verhaal en lijkt mij een zekere symboliek te hebben. Ida’s moeder vond het namelijk moeilijk om haar dochter alleen naar de kiosk te laten fietsen, maar ze kon haar toch nooit als een vogel in een kooi houden? Ook blijkt Ida een enorme dierenvriend te zijn, waaronder ook een vogelvriend. Bovendien heeft de mogelijke dader een grijze roodstaart, een soort papegaai, vastzitten in een kooi.

Wat je schrijft is wie je bent

Tot slot wil ik het schrijftalent van Karin Fossum benadrukken. Ze kan je doen meeslepen alsof er een film in je hoofd afspeelt. Meer nog, alsof je het zelf meemaakt en je de emoties van de personages voelt. Fossum heeft tijdens haar leven in verschillende instellingen, ziekenhuizen en homes gewerkt. Een bron van levenservaring en mensenkennis die duidelijk tot uiting komt in haar boek.
Ik hou er enorm van dat je overtuigd bent te weten wie de dader is maar toch helemaal fout blijkt te zitten. Er zijn zoveel aanwijzingen die je voorgevoel bevestigen maar ook aanwijzingen die het plots helemaal uitsluiten. Met als gevolg dat je even radeloos bent als inspecteur Sejer.

Dit boek is warm aanbevolen voor iedereen die van een spannend verhaal houdt met op het einde een ‘wow-effect’, en denk maar niet te weten dat de dader snel te achterhalen valt.

Bibliografie

Rvb, (18 juli 2017). Karin Fossum. Geraadpleegd op 17 oktober 2017, via https://nl.wikipedia.org/wiki/Karin_Fossum
Rvb, (23 juni 2017). Zwarte seconden. Geraadpleegd op 17 oktober 2017, via https://www.bol.com/nl/f/zwarte-seconden/30014694/?country=BE
Rvb, (27 maart 2017). Karin Fossum. Geraadpleegd op 17 oktober 2017, via http://www.uitgelezen.com/Auteur-KarinFossum.php

Reageer op deze recensie

Gesponsord

Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.