Een vlot geschreven tragisch verhaal

Dimitri Casteleyn verdiende eerder zijn strepen (en een inkomen) als ondernemer en televisiemaker voor de VRT. Hij publiceerde in 2013 zijn debuutroman ‘De verjaardag’.
In zijn nieuwe worp ‘Witte warmte’ zijn de protagonisten Victor Sluis, een uiterst intelligente en rationele professor aan de Katholieke Universiteit Leuven die er naar streeft van de wereld een betere plek te maken en zijn dochter Eline. Verleid door de mogelijkheid om snel heel rijk te worden, besluit Victor van de ene dag op de andere de universiteit te verlaten om een eigen bedrijf in de nanotechnologie te starten. Wanneer dochter Eline voor het eerst op kot (studentenkamers) gaat, beseft ze dat ze te lang en teveel binnen de cocon van het gezin onder de dominantie en controle van Victor geleefd heeft. Maar wie is zij werkelijk als zij volledig op eigen benen staat?
Wit is de favoriete kleur van Victor en in het boek is de kleur wit zeer dominant aanwezig. Victor is ook dol op de sneeuw vermits deze zijn favoriete kleur en ook de huisstijl van zijn bedrijf over de hele stad en zelfs het hele land uitspreidt. Wit staat ook voor clean, steriel en kil en symboliseert ook de rationele, bijna emotieloze wijze waarmee Victor menselijke relaties in het algemeen en die met zijn gezin in het bijzonder benadert. De warmte die hij zijn gezin zou moeten geven is er haast niet, het is dus kille warmte (nogal tegenstrijdig!), witte warmte dus.
Victor is tevens doordrongen van de maakbaarheidsfilosofie: “ ... Meer dan ooit ontdekte hij via zijn nieuwe bedrijf dat zijn leven veel maakbaarder was dan hij ooit gedacht had. Dat niet alleen de mens maakbaar was, maar vooral zijn eigen leven. En dat iets maken gelukkig stemde.”
Naarmate de roman vordert, groeit de natuur steeds meer uit tot een eigen personage. Het grillige weer met de sneeuwstormen dient als een illustratie van het uitdijende klimaatprobleem en vormt een mooi tegengewicht voor de maakbaarheidsfilosofie van Victor. Per slot van rekening is de mens ondanks al zijn technologisch vernuft nog steeds onderworpen aan de natuurkrachten (stormen, orkanen, hevige regenval, ...). Tegelijkertijd verwelkomt Victor de sneeuw vermits deze zijn favoriete kleur en ook de huisstijl van zijn bedrijf over de hele stad en zelfs het hele land uitspreidt.
Witte warmte omvat tevens een sprookje waarmee dochter Eline de generatie van haar ouders wil doordringen van de ernst van het klimaatprobleem en de urgentie van de mentaliteitsverandering die nodig is om dit probleem aan te pakken. Vermits Eline hier aan het woord is, is de stijl afwijkend van deze in de rest van het boek.
Victor wordt geschetst als een zeer rationeel maar tevens kil, haast emotieloos persoon. De keuzes die hij maakt onderstrepen verder een egocentrische, haast egoïstische persoonlijkheid die geen hoge ethische standaard hanteert. Een echt intelligent persoon zou hoogstwaarschijnlijk andere keuzes maken.
Victor zal geleidelijk aan zijn zelfbeeld van perfecte vader en echtgenoot en succesvolle zakenman moeten bijstellen.
Dimitri Casteleyn heeft een vlotte pen, er gebeurt ook meer dan voldoende doorheen het verhaal en er worden ook heel wat actuele thema’s met de plot vervlochten. Witte warmte is een tragisch verhaal waarin Victor keuzes maakt en daden stelt die echter allerminst het beoogde effect hebben. Maar ik kan het boek geen pageturner noemen, het leest vlot maar ontbeert de benodigde spanning om het label “pageturner” te verdienen. Het merendeel van de verwikkelingen zie je toch wel aankomen.