Subtiel vertelde psychologische thriller

Met haar debuut Waarheen je ook vlucht  won Elizabeth Haynes (Seaford, East Sussex, Engeland) meteen de Amazon UK Rising Star Award 2011, en het boek werd uitgeroepen tot Beste Boek van het jaar 2011. Ze verwerkte in het boek de kennis die ze opdeed als misdaadanaliste bij de Britse politie. Die kennis gebruikte ze ook in haar tweede boek en tevens in Alles wat overblijft, haar derde.

Al snel nadat de nogal teruggetrokken levende Annabel Hayer, werkzaam als misdaadanaliste voor de politie in Briarstone, het in verregaande staat van ontbinding verkerende lichaam van een buurvrouw vindt, ontdekt ze dat er in de eerste negen maanden van 2012 al vierentwintig in dezelfde staat verkerende lichamen zijn gevonden. De autoriteiten hebben echter nooit de moeite genomen om de sterfgevallen te onderzoeken, omdat een groot aantal ervan niet als verdacht werd beschouwd. Annabel begint daarop met haar eigen research, maar pas als journalist Sam Everett zich met de zaak gaat bemoeien en inspecteur Andy Frost de zaak oppikt, komt er een officieel onderzoek op gang. Ondertussen jaagt psychopaat Colin Friedland op mensen die door diverse omstandigheden bereid zijn te sterven. Hij is een einzelgänger, enorm intelligent en met een griezelig accuraat psychologisch inzicht, dat hij gebruikt om op indringende wijze mensen te manipuleren. 

Als haar moeder van de ene op de andere dag overlijdt, komt Annabel in een neerwaartse spiraal terecht, die haar rechtstreeks in de handen van Colin lijkt te sturen, met alle gevolgen van dien... 

Het idee achter Alles wat overblijft  is uniek te noemen. De fascinatie van de mens voor de dood wordt over een grens getild die je kippenvel bezorgt. De mens erachter krijgt vorm in de persoon van Colin, wiens verhaal we volgen tussen dat van Annabel door. Hij is gemeenteambtenaar die avondcursussen volgt en aan zelfstudie doet. Hij heeft een aantal fascinerende eigenaardigheden en zijn gedachtegang is zowel verwarrend als beangstigend. Zijn verhaallijn is dan ook gemakkelijk invoelbaar, zij het soms met afkeer. Annabel, daarentegen, is een vrij passief personage. In het begin is het moeilijk om je met haar te identificeren. Het gevoel dat ze een sterke persoonlijkheid is, ondanks de omstandigheden waarin ze verkeert en die haar langzaam laten afglijden naar een niveau waarop ze een gemakkelijk slachtoffer is, blijft knagen. Het uiteindelijke gevolg daarvan is ietwat ongeloofwaardig te noemen, ook gezien de tijdspanne waarin het gebeurt. De noodzakelijke ontmoeting tussen Colin en Annabel balanceert eveneens op het randje van geloofwaardigheid.

Naast de verhaallijnen van Colin en Annabel wordt er af en toe een hoofdstuk gewijd aan de slachtoffers, waarin de lezer een glimp krijgt van hun – inmiddels voorbije – leven. Sommige van die verhalen over het trieste, eenzame leven dat zij leidden zijn zo schrijnend, dat het bijna te begrijpen is dat ze alleen nog maar wilden ophouden te bestaan.

Ondanks dat het vanaf het begin eigenlijk al duidelijk is wat er precies aan de hand is, blijft het verhaal boeiend. De vraag of en hoe Colin gestopt gaat worden in wat hij zelf niet als een misdaad ziet, houdt de lezer bezig tot het eind. De wisselende hoofdstukken tussen Colin en Annabel dragen hier voor een groot deel aan bij. Ook de verhalen van de overlevenden zorgen voor een perfecte onderbreking die inzicht geeft in de levens van mensen die dermate beschadigd zijn, dat slechts een paar vriendelijke woorden hun een – bijna – zelfgekozen dood injaagt. Alles wat overblijft  is derhalve een mooie, subtiel vertelde psychologische thriller, waarbij je na het dichtslaan van het boek pas goed beseft dat dit soort dingen zomaar in je eigen omgeving zou kunnen gebeuren. Zonder dat iemand het merkt. En dat is best eng.