Opnieuw prachtig geschreven

Ondanks haar leeftijd heeft Kristina Ohlsson (1979) al een flink CV opgebouwd. Zo is ze politiek analist, werkte ze als terrorismebestrijder bij de OSCE (Organization for Security and Cooperation in Europe) bij de Zweedse geheime dienst, het ministerie van Buitenlandse Zaken en ook nog eens als deskundige op het gebied van het Midden-Oostenconflict bij het Zweeds National Defense College. Haar debuut Ongewenst, waarin Ohlsson Alex Recht en zijn team introduceerde, werd in vijftien talen vertaald en ook haar tweede thriller, Verzwegen, werd uitzonderlijk goed ontvangen. In Engelbewaarders zijn de hoofdrollen wederom weggelegd voor Alex Recht, Fredrika Bergman en Peder Rydh.

Net buiten Stockholm wordt het verminkte lijk van een vrouw gevonden. Haar hoofd en handen zijn verwijderd en worden niet op de plaats delict aangetroffen. Identificatie lijkt moeilijk, maar door een navelpiercing weet de politie toch te achterhalen wie zij is: Rebecca Trolle, een studente die sinds twee jaar vermist wordt. Het team van Alex Recht duikt in de zaak en dan blijkt het lichaam van Rebecca niet het enige te zijn dat in het bos verborgen werd. Via allerlei omwegen leidt het spoor uiteindelijk naar een oude schrijfster die al achtentwintig jaar lang geen woord gesproken heeft. Zij blijkt lid te zijn geweest van een geheimzinnig genootschap van filmliefhebbers: De Engelbewaarders, een groepje van vier mensen die alles te maken lijken te hebben met iets dat in een ver verleden gebeurd is. Als uiteindelijk twee leden van Alex’ team persoonlijker dan gewenst bij de zaak betrokken raken, komt het onderzoek in een stroomversnelling, waarvan iedereen al kan vermoeden dat het niet goed afloopt.

Engelbewaarders is een echt Scandinavisch boek. Niet alleen het verloop van het onderzoek naar de moord op de vrouw wordt tot in detail verteld, ook het privéleven van de hoofdpersonages komt, net als in Ohlssons eerdere boeken (én die van haar Scandinavische collega’'s), ruimschoots aan bod. Om nog specifieker te zijn: ze gaan verder waar ze in Verzwegen eindigden. Maar ondanks de veelvuldigheid aan informatie die de lezer daardoor krijgt voorgeschoteld, verliest Ohlsson haar verhaallijn geen moment uit het oog en weet ze de touwtjes strak in handen te houden. De privésores van zowel Alex, als Fredrika en Peder, mengen zich feilloos met de rest van het verhaal, waardoor de personages bijna levensecht worden, en waardoor je ook al vanaf het prille begin aanvoelt dat de boel vroeg of laat wel móét escaleren. Dat dit ook gebeurt, is langzaamaan af te leiden uit de verhoorverslagen die van tijd tot tijd in het verhaal zijn opgenomen en waarin te lezen is hoe de diverse leden van het team van Alex Recht aan de tand worden gevoeld over een ernstig uit de hand gelopen gebeurtenis. En net als je denkt dat je precies weet hoe de vork in de steel zit, is daar de briljante wending waar Ohlsson het hele verhaal op aanstuurde, maar toch zó goed verborgen wist te houden. Opnieuw een prachtig geschreven en niet weg te leggen boek van deze zeer getalenteerde schrijfster.