De plot is zowel briljant als weerzinwekkend

Jerker Eriksson (1974) en Håkan Axlander-Sundquist (1965) wonen in Stockholm en zijn behalve partners in crime ook in het dagelijks leven partners. Beiden hebben ontelbare baantjes gehad (Håkan is zelfs veroordeeld geweest tot een gevangenisstraf) en ze hebben samen veel gereisd, voordat Håkan, geplaagd door een persoonlijke crisis, met schrijven begon. De veertig vellen die hij schreef liet hij aan Jerker lezen, die in antwoord daarop ook veertig vellen schreef. Maar al gauw zagen ze dat het waardeloos was: hun “taal” kwam niet overeen. Het was toen ze samen in Frankrijk waren en Håkan zich met zijn muziek op het hoogste volume kon uitleven (Jerker is ernstig slechthorend en had zijn gehoorapparaten uitgeschakeld) dat ze de oplossing voor hun schrijfprobleem vonden. In vier maanden tijd stond hun debuut Het kraaienmeisje op papier, nog geen jaar daarna gevolg door Het hongervuur, het tweede deel in de serie 'De zwakte van Victoria Bergman'.

Hoofdinspecteur Jeanette Kihlberg, het hoofdpersonage in zowel Het kraaienmeisje als Het hongervuur, kan het nog steeds niet verwerken dat het onderzoek naar de moorden op enkele zeer jonge, illegale kinderen is stopgezet en besluit op eigen houtje, samen met collega Jens Hurtig, de jacht voort te zetten. Dan worden er enkele gruwelijke moorden gepleegd. Het motief lijkt wraak te zijn en net als in Het kraaienmeisje lijken alle sporen in de richting van de ongrijpbare Victoria Bergman te leiden. Opnieuw roept Jeanette Kihlberg de hulp in van psychologe Sofia Zetterlund, met wie ze inmiddels een fragile relatie heeft opgebouwd, om een daderprofiel op te stellen.

Terwijl Jeanette moeite heeft om haar privéproblemen, waaronder de scheiding van haar echtgenoot Åke, de baas te worden, kampt Sofia Zetterlund met haar eigen demonen. Langzamerhand wordt duidelijk hoe een en ander in elkaar steekt, wie Victoria Bergman eigenlijk is en wat haar gruwelijke jeugd, die bestond uit misbruik en geweld, ermee te maken heeft.

De plot van Het hongervuur is zowel briljant als weerzinwekkend. Geweld van mannen tegen vrouwen en kinderen voert de boventoon en niet slechts een maar meerdere daders hebben schuld aan een keten van gebeurtenissen, die allemaal zijn terug te voeren tot slechts één persoon: Victoria Bergman. De hoofdstukken in het heden worden naadloos afgewisseld met die uit het verleden, waarin we deelnemen aan de misère die Victoria Bergman in haar jeugd te verduren had en die zowel dieptriest als misselijkmakend is. Door wat haar allemaal is aangedaan begrijp je als lezer precies waar het allemaal is misgegaan en wat haar drijft tot de dingen die ze doet. De psychologische diepgang in Het hongervuur is daarom ook subliem, zuiver omdat voor alles een verklaring is, al is die niet volledig rationeel in de ogen van een mentaal gezond persoon.

Omdat Het hongervuur verder gaat waar Het kraaienmeisje eindigde, is het niet echt mogelijk de delen los van elkaar te lezen. Er wordt wel terugverwezen naar het eerdere deel, echter dat is niet voldoende om alles goed te kunnen begrijpen. Maar begin je met deel een en wordt je daardoor gegrepen, dan is Het hongervuur een must-read en zul je met ongeduld wachten op het afsluitende deel van de trilogie: Pythians Anvisningar.

Zou Het kraaienmeisje van mij drieënhalve ster gekregen hebben, Het hongervuur krijgt er vierenhalf, die ik naar beneden afrond. Niet vanwege minpuntjes, maar zuiver in de hoop, of eigenlijk de verwachting, dat het derde deel van 'De zwakte van Victoria Bergman' nóg beter zal zijn dan de eerste twee en dat die vijfde ster de kroon op het werk van Eriksson & Sundquist zal zijn.