Een luchtige en humoristische roman ondanks het aftellen!

Je zit gelijk in het verhaal; Lucio, een 40-jarige echte Italiaan in Rome die tijdens zijn huwelijk vreemd gaat en de deur gewezen wordt door zijn vrouw Paola. Tijdens de dagen dat hij niet thuis woont, hoort hij dat hij ernstig ziek is en nog maar 100 dagen te leven heeft.

Ik vind het bijzonder dat hij zijn ziekte "vriend Fritz" noemt en zijn kinderen Lorenzo en Eva in het ongewisse wil houden. Het lijkt wel of Lucio er makkelijker over praat met mensen die hij net leert kennen, zoals de twee mannen uit het Praatjeswinkel, dan met zijn directe naasten. Heel erg Italiaans en erg herkenbaar is zijn band met zijn schoonvader Oscar. Lucio stopt met werken en start met een schrift waarin hij terug nummert en opschrijft wat hij nog allemaal wil doen. Zijn belangrijkste doel is: zorgen dat Paola het me vergeeft.

Lucio start met chemo en een veganistisch dieet dat hij niet lang volhoudt.

En verder telt hij gewoon echt zijn zegeningen en is hij oprecht gelukkig met de laatste activiteiten en ontmoetingen die hij onderneemt en beleeft met zijn gezin en vrienden, daardoor blijft het een luchtige roman!

De schrijfstijl is erg prettig, vertellend, alsof Lucio op het randje van je bed zijn verhaal vertelt. Soms zijn zijn uitgebreide uiteenzettingen van wie wat heeft uitgevonden wel een beetje te uitgebreid beschreven. Aan de andere kant wordt het leven in Italie, de mooie omgeving, de heerlijke gerechten en diepe familiebanden zo mooi beschreven dat je je echt in Italie waant!

Ik ben benieuwd naar de film die er van deze roman komt!