Wie liegt er niet?

Deze thriller begint met een hele sterke en spannende proloog die zich afspeelt in november 1993, de onmacht van Joost, het slachtoffer van zinloos geweld op station Utrecht. Ik moest aan beetje denken aan Joes Kloppenburg, het eerste slachtoffer van zinloos geweld in Amsterdam in 1996.

De overgang naar het tweede hoofdstuk dat zich afspeelt in 2017 vond ik heel goed, het leest makkelijk verder en je hebt gelijk door wie Hannah is.

De schrijfster Jet van Vuuren laat in al haar thrillers een sterke vrouw de hoofdrol spelen, in dit geval is het Hannah, een jonge vrouw waarvan haar broer niet meer leeft door zinloos geweld en haar hele leven beheerst wordt om wraak te nemen op de daders. Ook een mooie quote van Harry Mulisch op de eerste bladzijde: “De corpsstudent speelt net zo lang de man met de grote bek, totdat hij het is’.

Later maak je kennis met het studentenkorps “Sol lustitae Illustra Nos”, 5 korpsballen allemaal begin 40, die hun 5-jarig lustrum gaan vieren in een buitenhuis op de Veluwe. Heerlijk hoe de schrijfster de korpsballen op leeftijd beschrijft, erg herkenbaar. De corpsleden hebben er eigenlijk allemaal een enorm zooitje van gemaakt, geen een heeft een succesvolle carrière opgebouwd, privé en zakelijk hangen hun levens aan elkaar van leugens, ontrouw en bedrog.

Hannah leert via de sportschool Roos kennen, zij is de secretaresse van Jochem, een van de corpsleden. En Roos stelt Hannah aan Jochem voor zodat zij tijdens het lustrumweekend in het buitenhuis op de Veluwe het huis kan schoonmaken en de cateraars kan assisteren bij de diners.

De spanning wordt langzaam opgebouwd, hoe verloopt het weekend, wie zitten er achter de geheimzinnige SMS-jes en bedreigingen? Spelen Roos en Hannah onder een hoedje of zijn ze onafhankelijk van elkaar op wraak uit?

Ik vond het de beste thriller van Jet van Vuuren tot nu toe, met een actueel onderwerp, de personages zijn levensecht beschreven en een spannende ontknoping!