Haarlemmerolie heeft de elementen van een goede

spannende roman in huis, alleen verdrinken ze in een warboel van randfiguren.,Schrijfster en journaliste Margreet Hirs debuteerde in 2000 met de thriller Bittere honing, die genomineerd werd voor de Schaduwprijs en de Gouden Strop. Vervolgens verscheen Romeins theater, een misdaadroman rond politieman Niccolò Neonato. Later volgden nog twee boeken met Neonato in de hoofdrol en Italië als warme achtergrond.
Speurder en voormalig lid van de Italiaanse carabinieri, Niccolò Neonato, is in Haarlemmerolie op zoek naar tandartsdochter Franca Pirra. Alle sporen leiden naar Haarlem. Omdat er daar nog meer onopgeloste zaken zijn, vertrekt Neonato samen met zijn assistent Piero Mulier naar Nederland. In Haarlem wordt Neonato geconfronteerd met de moord op zijn vader, en vervolgt Mulier zijn zoektocht naar zijn beroemde en beruchte voorvader. De oude politieman Neonato wordt na aankomst vrijwel onmiddellijk herkend door mensen uit de Italiaanse onderwereld. Hij is zijn toekomst opeens niet meer zo zeker.
Hoewel Margreet Hirs goed kan schrijven - het boek staat vol prachtige zinnen - is Haarlemmerolie vooral verwarrend. Neonato en Mulier zijn naar Haarlem gekomen om de tandartsdochter te vinden, maar eenmaal in Nederland starten ze hun persoonlijke zoektochten en lijkt de tandartsdochter vergeten. Ze lopen diverse mensen tegen het lijf, die net niet gedetailleerd genoeg worden beschreven om ze echt goed te leren kennen. Een verdwaalde priester, een oude neonazi, een vrouw van een orthopeed enz. Te veel personages en daardoor te weinig diepgang.
Soms neemt Hirs de lezer op sleeptouw doorheen een spannende scene: een moord, een kennismaking met een nazi of een verkrachting wekken wel de verwachting dat er nu iets gaat gebeuren, maar daar blijft het bij. De hoop, dat de verschillende verhaallijnen elkaar uiteindelijk zullen vinden, wordt helaas niet ingelost. Ondanks de fraaie beschrijvingen van Haarlem, heeft ieder personage zijn eigen doel en ontbreekt de 'grande finale.' Haarlemmerolie bevat alle elementen van een goede, spannende roman, alleen verdrinken ze in een warboel van randfiguren.