Vrouwen nemen wraak

Een nieuw Nederlands schrijversduo buigt zich over thrillers: Emile Lotz en Simone Kortsmit. Hij is van oorsprong scenarioschrijver voor toneel, film en tv, zij journaliste. Ze bundelden hun krachten en schreven samen enkele toneelstukken. Ook richtten ze een toneelwebsite op. In juni van dit jaar is hun eerste gezamenlijke boek verschenen: Zusters in het kwaad. Daarnaast leverden ze een bijdrage aan de verhalenbundel Summercrime, samengesteld door Simon de Waal.
In Zuster in het kwaad, volg je Marian. Ze is net verhuisd van Brabant naar een dorp buiten Amsterdam. Door de verbouwing is haar nieuwe huis een puinhoop. Haar man is meer weg dan thuis en huwelijksproblemen zijn niet te vermijden. De band met haar moeder bereikt een dieptepunt en daarnaast is daar nog de fling met fotograaf Martijn.
Marian kan zich moeilijk aarden in haar nieuwe omgeving. Op een avond betrapt ze vier vrouwen die een kwajongen uit de omgeving door middel van slaappillen verdoven en hem vervolgens in vrouwenlingerie op het dorpsplein achterlaten. Marian sluit zich aan bij de vriendinnengroep.
Kortsmit & Lotz beschrijven een vriendinnengroep die lastpakken uit het dorp aanpakt. Een verhaallijn waarin menig lezer zich kan vinden, er is immers altijd iemand in je omgeving die het bloed onder je nagels vandaan haalt. De vriendinnen steken banden lek en zetten een gemeentemedewerker op een originele manier voor schut. Er is altijd aanleiding tot een nieuwe wraakactie. De vrouwen hebben lef, zetten door. Maar wat begint met onschuldige kattenkwaadacties, eindigt met een moord en dat is minder fraai.

De debuutthriller Zusters in het kwaad begint met een spannende proloog. Hierin wordt meteen de meest wraakzuchtige scène van het boek beschreven. Jammer, want je weet hierdoor precies hoe het verhaal afloopt. Ook het epiloog zit sterk in elkaar. De proloog en epiloog zijn dan ook de twee spannendste scènes uit het boek. Als de rest van het boek ook zo was geweest, was het boek een topper, maar helaas is het merendeel redelijk oppervlakkig en niet razend spannend. Het schrijversduo geeft de lezer een korte blik in het leven van iedere vrouw. Helaas ontbreekt hierbij enige diepgang. Alles wat de vrouwen uitvreten, gaat goed. Ze worden nooit betrapt, zelfs de spanning om betrapt te worden is niet aanwezig. De gevolgen van hun daden achtervolgen hen ook niet. Overal vliegen ze moeiteloos doorheen en dat maakt het verhaal weinig geloofwaardig of realistisch.
Ondanks dat Zusters in het kwaad weinig echt spannende momenten heeft, leest het boek makkelijk weg. Door de korte hoofdstukken, vlotte schrijfstijl en herkenbaarheid van de hoofdspersonen heb je het boek zo uit. Kortom: ondanks de minpuntjes een prima debuut.