Review: Seeker

Toen ik hoorde van Seeker en de beschrijving las dacht ik meteen: dit wordt een knaller van een hit! Een kruising tussen The Hunger Games en Game of Thrones kan alleen maar goed uitpakken, dacht ik. Helaas ben ik er niet zo enthousiast over.

Naar mijn mening lijkt Seeker in geen één opzicht op THG of GOT, dit zeg ik niet om lullig te doen maar ik snap de vergelijking gewoon niet. Het hele boek door heb ik het idee gehad dat er hoofdstukken of bladzijdes misten, de vragen die bij mij opkwamen tijdens het lezen worden namelijk niet beantwoord. De belangrijkste vraag die ik had: “Wat is een Seeker?” wordt in de 384 pagina’s nooit volledig uitgelegd, wat mij best frustreerde. Ook het feit dat je nooit 100% weet in welk jaartal ze leven irriteerde me mateloos. De ene keer lijken ze op een middeleeuwse boerderij te wonen en de andere keer lijken ze zich te begeven in een futuristisch Hong Kong? Het verhaal van de athame en de reden waarom het karakter John hem zo graag wilde hebben vond ik daarentegen best interessant. Alleen de manier waarop hij het wilt bemachtigen is best rigoureus, terwijl hij zegt absoluut niemand pijn te willen doen, zet hij mannen in om mensen vast te binden en komt met groot geschud aanzetten.

Al met al was dit geen boek voor mij. De schrijfstijl sprak me niet aan, de karakters frustreerde me en na Seeker te hebben gelezen heb ik té veel onbeantwoorde vragen.